ကြ်န္မ ေနေနတဲ့ အိမ္ေလးတအိမ္ရွိတယ္။ အဲဒီ့အိမ္ေလးဟာ အိမ္ေလးဆုိေပမဲ့ လူေတြ အမ်ားၾကီး ေနနို္င္ေလာက္ေအာင္ က်ယ္ဝန္းပါတယ္။ အဲဒီ့အိမ္ေလးမွာ ကြ်န္မနဲ႕ အတူ ကြ်န္မရဲ႕ ေမာင္ႏွမေတြ ရွိတယ္။ သူတုိ႕ကို ကြ်န္မသိပ္ခ်စ္တာေပါ့။ သူတုိ႕ကလဲ ကြ်န္မကို ခ်စ္ၾကတယ္။ ဒါေပမဲ့ ေမာင္ႏွမေတြဆုိေတာ့ တခါတေလေတာ့ ရန္ျဖစ္မိတာေပါ့။ ရန္ျဖစ္ၾကေပမဲ့လဲ ကြ်န္မ သူတုိ႕ကို ခ်စ္ပါတယ္။ သူတုိ႕က ကြ်န္မရဲ႕ ေသြးရင္းသားရင္း ေမာင္ႏွမေတြ။ ဒါေပမဲ့ေလ.. ကြ်န္မတို႕ရဲ႕ မိဘေတြကေတာ့ မတည့္ၾကဘူးရွင့္။ မိဘေတြ ခဏခဏ ရန္ျဖစ္တယ္။ ကြ်န္မတို႕ ေမာင္နွမ ေတြက ကြ်န္မတို႕မိဘေတြကို ေျပလည္ေစခ်င္ေပမဲ့ အေဖကလဲ သူ႕အေတြးသူ အေလ်ာ့မေပး၊ အေမကလဲ သူ႕အေတြးနဲ႕သူ အေလ်ာ့ မေပးၾကဘူး။ ၾကာလာေတာ့ ေမာင္ႏွမခ်င္းပါ ငါက အေဖဘက္၊ ငါက အေမဘက္ကဆုိျပီးျဖစ္လာၾကတယ္။ သားသမီးအခ်ိဳ႕ကေတာ့ အေဖနဲ႕ အေမရန္ျဖစ္တာ.. ဘယ္ဘက္ကမွ မပါဘဲ ညွိႏိႈင္းေပးဖုိ႕ ၾကိဳးစားေနၾကတာေပါ့။
ကြ်န္မက သမီးေလ။ အၾကီးဆံုး သမီးတေယာက္ေတာ့ မဟုတ္ဘူး။ ဒါေပမဲ့ ကိုယ့္ကိုကိုယ္ အမၾကီးအမိရာလို သတ္မွတ္ျပီး အမ တေယာက္ ပီသဖုိ႕ ၾကိဳးစားတယ္။ ကြ်န္မတို႕ရဲ႕ အိမ္မွာေလ.. အေဖနဲ႕ အေမကလဲ မတည့္၊ ေမာင္ႏွမေတြကလဲ အေဖ့ဘက္ အေမ့ဘက္နဲ႕ စိတ္ဝမ္းကြဲ ေနၾကေတာ့ ကြ်န္မတို႕ရဲ႕ အိမ္ကို ကြ်န္မတုိ႕ ဂရုစိုက္ဖုိ႕ အခ်ိန္မရွိၾကဘူး။ အိမ္နီးနားခ်င္းေတြကလဲ ကြ်န္မတို႕ အိမ္တြင္းေရးျပႆနာကို သိၾကတယ္။ ကြ်န္မတို႕အိမ္ကေလ ေဆြစဥ္မ်ိဳးဆက္ အင္မတန္ ခ်မ္းသာလာၾကတာ။ ဒီေတာ့ အိမ္နီးနားခ်င္းေတြကေလ ကြ်န္မတို႕အိမ္ေလး ထဲက ဘုိးဘြားအစဥ္အဆက္ ထားရွိေပးခဲ့တဲ့ အေမြပစၥည္းေတြကို လုိခ်င္ၾကတယ္။ အဲဒါနဲ႕ အေဖ့ကုိ ေျမွာက္ေပးျပီး ယူလိုက္၊ အေမ့ကို ေျမွာက္ေပးျပီး ယူလိုက္နဲ႕...။ ေမာင္ႏွမေတြကလဲ အေဖ့ဘက္က မုိ႕လို႕ဆုိျပီး မေျပာၾက၊ အေမ့ဘက္ကမုိ႕လို႕ ဆုိျပီး မတားၾကနဲ႕.... ကြ်န္မ တို႕မိသားစုရဲ႕ အျဖစ္ကို ျမင္ေနရတာ ကြ်န္မရင္နာတယ္။
ေနာက္ပိုဆုိးတာရွိေသးတယ္။ တအိမ္လံုးကုိ အပုိင္သိမ္းနုိင္ဖုိ႕ အေဖ့ကို သတ္ျပီး အေမ့ကို ၾကံစည္ေနတဲ့ ေယာက်္ားတေယာက္ကို အေဖ့ကို အျမင္မၾကည္လင္တဲ့ ေမာင္ေတြ၊ အစ္ကိုေတြ၊ ညီမေတြ၊ အစ္မေတြက လက္ခံေနတယ္။ ကြ်န္မက အေဖမွန္တယ္လို႕လဲ မေျပာဘူး။ အေမမွားတယ္လို႕လဲ မေျပာဘူး။ ကြ်န္မအျမဲၾကိဳးစားေနတာ အေဖနဲ႕အေမ ျပန္လည္ အဆင္ေျပဖုိ႕ပဲ။ အေမကေတာ့ ေျပာတယ္။ သားသမီးေတြနဲ႕ မိဘေတြ ေသေသခ်ာခ်ာ ေျပာဆုိရမယ္တဲ့။ ဒါေပမဲ့ အေမ အဲဒီ့အတြက္ ဘယ္တုန္းကမွ အခ်ိန္မေပးဘူး။ အေဖကလဲ ငါအိမ္ေထာင္ဦးစီး၊ ငါအိမ္ကို ေစာင့္ေရွာက္ေနသူဆုိျပီး အျမဲတမ္း တင္းခံေနတယ္။
အဆုိးဆံုးကေတာ့ေလ.. ကြ်န္မတုိ႕ အိမ္က ယုိယြင္းေနျပီ၊မုိးရြာရင္ မုိးယုိတယ္။ ေဘးနံရံေတြလဲ မခိုင္မာခ်င္ေတာ့ဘူး။ ဒီအခါမွာ အိမ္ကေလးကို ပစ္သြားတဲ့ ေမာင္နွမအခ်ိဳ႕ရွိတယ္။ သူတုိ႕ေတြက အိမ္က မိဘေတြ မေကာင္းလို႕တဲ့။ အင္းေပါ့ေလ.. အိမ္မွာ မုိးကလဲ ယို၊ နံရံကလဲ ဆုတ္ေနျပီကိုး။ ဒါေပမဲ့ရွင္.. ကြ်န္မတို႕ ေမာင္နွမေတြ စည္းရံုးၾကပါတယ္။ အေဖမေကာင္းတာေတြ ရွိတာကို သိလ်က္နဲ႕ အိမ္ကေလးမွာ ေနျပီး အိမ္ေလးရဲ႕ ပ်က္စီးေနတဲ့ နံရံေတြကေန အနီးအနားက ေတေလၾကမ္းပိုးေတြ အိမ္ထဲ ဝင္မလာနုိင္ေအာင္ ကာကြယ္ရင္း... နံရံေတြကို ျပဳျပင္ဖာေထးေနတယ္။ ကြ်န္မက သမီးတေယာက္ပါပဲ။ ေမာင္နွမေတြ မ်ားတဲ့ မိသားတစုမွာ ကိစၥ ရပ္တခုကုိ ေမာင္ႏွမေတြ အားလံုး ေျဖရွင္းရမယ္မဟုတ္လား။ မုိးယုိေနတာကို ဖာမယ့္သူက သိပ္မရွိဘူးရယ္။ ဒီေတာ့ကာမွာ အဲဒီ့ အေပါက္ေတြကို လိုက္ဖာရမယ္။ အမုိးဆုိေတာ့လဲ အေပၚတက္ ဖာရမွာေပါ့။ ကြ်န္မဟာ သားတေယာက္မဟုတ္ေပမဲ့ အားတခုျဖစ္ခ်င္တယ္။ ဒါေၾကာင့္ ေပါက္ေနတဲ့ အမုိးေတြကို ကြ်န္မ ခံုခု တက္ျပီး ဖာဖုိ႕ၾကိဳးစားတာေပါ့။ ျဖစ္ခ်င္ေတာ့ရွင္.. ကြ်န္မက မိန္းကေလး.. ဘာေၾကာင့္ မိန္းကေလးအလုပ္ မိန္းကေလးမလုပ္လဲ။ ထမင္းခ်က္၊ အဝတ္ေလွ်ာ္ေပ့ါတဲ့။ ဟုတ္ပါတယ္။ မိန္းကေလး အလုပ္က ဘာေတြ ဆုိတာ သိတာေပါ့။ ဒါေပမဲ့ေလ... လိုအပ္ခ်က္ ရွိလာတဲ့အခါ လိုအပ္တဲ့ေနရာကေန အိမ္ကေလးကို ေစာင့္ေရွာက္ရမွာ သားသမီးေတြရဲ႕ တာဝန္ပဲ။ ဒါေၾကာင့္ ကြ်န္မ အခု.. အမုိးေတြကို တက္ျပီး ဖာေထးေနပါတယ္။ ကြ်န္မတို႕ အေမနဲ႕အေဖကို ရန္ထပ္မျဖစ္ေစခ်င္ေတာ့ဘူး.. ၾကာလာရင္ အိမ္ကေလးထဲက ဘုိးဘြားပုိင္ေတြကို အနီးအနားက လူေတြ အေဖ့ကို ေျမွာက္ အေမ့ကုိေျမွာက္ၾကရင္း ယူငင္သြားတာနဲ႕ ကုန္လိမ့္မယ္။ ေမာင္ႏွမေတြလဲ ရန္မျဖစ္ၾကဖုိ႕ ကြ်န္မ ေမွ်ာ္လင့္တယ္။ အျခားေယာက်္ားကိုလဲ အေဖ မေတာ္ပါရေစနဲ႕။ အေဖကို အျမင္မၾကည္လဲ အေဖဟာ အေဖပါပဲ။ အေဖနဲ႕ သားသမီး ခြဲျခားလုိ႕ ဘယ္နည္းနဲ႕မွ မရနုိင္ပါဘူး။ အိမ္ကေလးကုိ ျပန္ၾကည့္ဖုိ႕ အေဖ့ရဲ႕ ေဝဝါးေနတဲ့ စိတ္ေတြကို ျပင္ေပးရဦးမယ္။ အေမ့ရဲ႕ မၾကည္လင္တဲ့ အျမင္ေတြကို အလင္းေပးရဦးမယ္....။
အိမ္ကေလး ဘယ္ေတာ့မွ မပ်က္စီးေစခ်င္ပါဘူး အေဖနဲ႕ အေမရယ္....။
ေစာနန္းမြန္
ကြ်န္မက သမီးေလ။ အၾကီးဆံုး သမီးတေယာက္ေတာ့ မဟုတ္ဘူး။ ဒါေပမဲ့ ကိုယ့္ကိုကိုယ္ အမၾကီးအမိရာလို သတ္မွတ္ျပီး အမ တေယာက္ ပီသဖုိ႕ ၾကိဳးစားတယ္။ ကြ်န္မတို႕ရဲ႕ အိမ္မွာေလ.. အေဖနဲ႕ အေမကလဲ မတည့္၊ ေမာင္ႏွမေတြကလဲ အေဖ့ဘက္ အေမ့ဘက္နဲ႕ စိတ္ဝမ္းကြဲ ေနၾကေတာ့ ကြ်န္မတို႕ရဲ႕ အိမ္ကို ကြ်န္မတုိ႕ ဂရုစိုက္ဖုိ႕ အခ်ိန္မရွိၾကဘူး။ အိမ္နီးနားခ်င္းေတြကလဲ ကြ်န္မတို႕ အိမ္တြင္းေရးျပႆနာကို သိၾကတယ္။ ကြ်န္မတို႕အိမ္ကေလ ေဆြစဥ္မ်ိဳးဆက္ အင္မတန္ ခ်မ္းသာလာၾကတာ။ ဒီေတာ့ အိမ္နီးနားခ်င္းေတြကေလ ကြ်န္မတို႕အိမ္ေလး ထဲက ဘုိးဘြားအစဥ္အဆက္ ထားရွိေပးခဲ့တဲ့ အေမြပစၥည္းေတြကို လုိခ်င္ၾကတယ္။ အဲဒါနဲ႕ အေဖ့ကုိ ေျမွာက္ေပးျပီး ယူလိုက္၊ အေမ့ကို ေျမွာက္ေပးျပီး ယူလိုက္နဲ႕...။ ေမာင္ႏွမေတြကလဲ အေဖ့ဘက္က မုိ႕လို႕ဆုိျပီး မေျပာၾက၊ အေမ့ဘက္ကမုိ႕လို႕ ဆုိျပီး မတားၾကနဲ႕.... ကြ်န္မ တို႕မိသားစုရဲ႕ အျဖစ္ကို ျမင္ေနရတာ ကြ်န္မရင္နာတယ္။
ေနာက္ပိုဆုိးတာရွိေသးတယ္။ တအိမ္လံုးကုိ အပုိင္သိမ္းနုိင္ဖုိ႕ အေဖ့ကို သတ္ျပီး အေမ့ကို ၾကံစည္ေနတဲ့ ေယာက်္ားတေယာက္ကို အေဖ့ကို အျမင္မၾကည္လင္တဲ့ ေမာင္ေတြ၊ အစ္ကိုေတြ၊ ညီမေတြ၊ အစ္မေတြက လက္ခံေနတယ္။ ကြ်န္မက အေဖမွန္တယ္လို႕လဲ မေျပာဘူး။ အေမမွားတယ္လို႕လဲ မေျပာဘူး။ ကြ်န္မအျမဲၾကိဳးစားေနတာ အေဖနဲ႕အေမ ျပန္လည္ အဆင္ေျပဖုိ႕ပဲ။ အေမကေတာ့ ေျပာတယ္။ သားသမီးေတြနဲ႕ မိဘေတြ ေသေသခ်ာခ်ာ ေျပာဆုိရမယ္တဲ့။ ဒါေပမဲ့ အေမ အဲဒီ့အတြက္ ဘယ္တုန္းကမွ အခ်ိန္မေပးဘူး။ အေဖကလဲ ငါအိမ္ေထာင္ဦးစီး၊ ငါအိမ္ကို ေစာင့္ေရွာက္ေနသူဆုိျပီး အျမဲတမ္း တင္းခံေနတယ္။
အဆုိးဆံုးကေတာ့ေလ.. ကြ်န္မတုိ႕ အိမ္က ယုိယြင္းေနျပီ၊မုိးရြာရင္ မုိးယုိတယ္။ ေဘးနံရံေတြလဲ မခိုင္မာခ်င္ေတာ့ဘူး။ ဒီအခါမွာ အိမ္ကေလးကို ပစ္သြားတဲ့ ေမာင္နွမအခ်ိဳ႕ရွိတယ္။ သူတုိ႕ေတြက အိမ္က မိဘေတြ မေကာင္းလို႕တဲ့။ အင္းေပါ့ေလ.. အိမ္မွာ မုိးကလဲ ယို၊ နံရံကလဲ ဆုတ္ေနျပီကိုး။ ဒါေပမဲ့ရွင္.. ကြ်န္မတို႕ ေမာင္နွမေတြ စည္းရံုးၾကပါတယ္။ အေဖမေကာင္းတာေတြ ရွိတာကို သိလ်က္နဲ႕ အိမ္ကေလးမွာ ေနျပီး အိမ္ေလးရဲ႕ ပ်က္စီးေနတဲ့ နံရံေတြကေန အနီးအနားက ေတေလၾကမ္းပိုးေတြ အိမ္ထဲ ဝင္မလာနုိင္ေအာင္ ကာကြယ္ရင္း... နံရံေတြကို ျပဳျပင္ဖာေထးေနတယ္။ ကြ်န္မက သမီးတေယာက္ပါပဲ။ ေမာင္နွမေတြ မ်ားတဲ့ မိသားတစုမွာ ကိစၥ ရပ္တခုကုိ ေမာင္ႏွမေတြ အားလံုး ေျဖရွင္းရမယ္မဟုတ္လား။ မုိးယုိေနတာကို ဖာမယ့္သူက သိပ္မရွိဘူးရယ္။ ဒီေတာ့ကာမွာ အဲဒီ့ အေပါက္ေတြကို လိုက္ဖာရမယ္။ အမုိးဆုိေတာ့လဲ အေပၚတက္ ဖာရမွာေပါ့။ ကြ်န္မဟာ သားတေယာက္မဟုတ္ေပမဲ့ အားတခုျဖစ္ခ်င္တယ္။ ဒါေၾကာင့္ ေပါက္ေနတဲ့ အမုိးေတြကို ကြ်န္မ ခံုခု တက္ျပီး ဖာဖုိ႕ၾကိဳးစားတာေပါ့။ ျဖစ္ခ်င္ေတာ့ရွင္.. ကြ်န္မက မိန္းကေလး.. ဘာေၾကာင့္ မိန္းကေလးအလုပ္ မိန္းကေလးမလုပ္လဲ။ ထမင္းခ်က္၊ အဝတ္ေလွ်ာ္ေပ့ါတဲ့။ ဟုတ္ပါတယ္။ မိန္းကေလး အလုပ္က ဘာေတြ ဆုိတာ သိတာေပါ့။ ဒါေပမဲ့ေလ... လိုအပ္ခ်က္ ရွိလာတဲ့အခါ လိုအပ္တဲ့ေနရာကေန အိမ္ကေလးကို ေစာင့္ေရွာက္ရမွာ သားသမီးေတြရဲ႕ တာဝန္ပဲ။ ဒါေၾကာင့္ ကြ်န္မ အခု.. အမုိးေတြကို တက္ျပီး ဖာေထးေနပါတယ္။ ကြ်န္မတို႕ အေမနဲ႕အေဖကို ရန္ထပ္မျဖစ္ေစခ်င္ေတာ့ဘူး.. ၾကာလာရင္ အိမ္ကေလးထဲက ဘုိးဘြားပုိင္ေတြကို အနီးအနားက လူေတြ အေဖ့ကို ေျမွာက္ အေမ့ကုိေျမွာက္ၾကရင္း ယူငင္သြားတာနဲ႕ ကုန္လိမ့္မယ္။ ေမာင္ႏွမေတြလဲ ရန္မျဖစ္ၾကဖုိ႕ ကြ်န္မ ေမွ်ာ္လင့္တယ္။ အျခားေယာက်္ားကိုလဲ အေဖ မေတာ္ပါရေစနဲ႕။ အေဖကို အျမင္မၾကည္လဲ အေဖဟာ အေဖပါပဲ။ အေဖနဲ႕ သားသမီး ခြဲျခားလုိ႕ ဘယ္နည္းနဲ႕မွ မရနုိင္ပါဘူး။ အိမ္ကေလးကုိ ျပန္ၾကည့္ဖုိ႕ အေဖ့ရဲ႕ ေဝဝါးေနတဲ့ စိတ္ေတြကို ျပင္ေပးရဦးမယ္။ အေမ့ရဲ႕ မၾကည္လင္တဲ့ အျမင္ေတြကို အလင္းေပးရဦးမယ္....။
အိမ္ကေလး ဘယ္ေတာ့မွ မပ်က္စီးေစခ်င္ပါဘူး အေဖနဲ႕ အေမရယ္....။
ေစာနန္းမြန္
အေရးအသားထိထိမိမိနဲ႕ေကာင္းလွခ်ီလား။
ဆိုလိုရင္းအဓိပၸါယ္ကိုေပၚလြင္ေစပါတယ္။
ဘာပဲေျပာေျပာေမာင္ႏွမေတြစည္းလံုးျပီးမိဘေတြကို
ျပဳျပင္ေပးႏိုင္မယ္ဆိုရင္တကယ့္အေကာင္းပဲ။
ဒါေပမယ့္ေစာနန္းေရကၽြန္ေတာ္တို႕ေမာင္ႏွမေတြထဲမွာ
လဲအေဖ့ဘက္ပါသူ.။အေမ့ဘက္ပါသူနဲ႕...အိမ္ကေလးက
ပိုလို႕ဆိုး၀ါးေနတယ္ေမာင္ႏွမေတြအရင္စည္းလံုးႀကရ
ေအာင္....ဒါဆိုပိုမေကာင္းဘူးလား..ေျပာခ်င္တယ္အမ်ား
ႀကီး။အခုအလုပ္မ်ားေနလို႕...ေနာက္တေႀကာ့ျပန္လာ
ေရးမယ္ေစာနန္းေရ...
ခင္မင္စြာျဖင့္
ေဒါင္းမင္း