ျမန္မာႏိုင္ငံ၏ အႏွစ္သာရ (၃)

ပုဂံေခတ္မွာ ဗုဒၶသာသနာေတာ္ ျပန္လည္ ထြန္းလင္းေတာက္ပလာခဲ့တယ္။ ယခင္ အရည္းၾကီးေတြကို ကိုးကြယ္ ခဲ့စဥ္က အမ်ိဳးသမီးငယ္ေလးေတြရဲ႕ ပစၥဳပၸန္ဒုကၡ ပန္းဦးလႊတ္ရျခင္းက ကင္းေဝးခဲ့တယ္။ ပထမျမန္မာနုိင္ငံေတာ္ တခုလံုးရဲ႕ ယခုဘဝ မိစၦာဒိဌိအျဖစ္ကို ကာကြယ္ေပးနုိင္ခဲ့တဲ့အတြက္ အနာဂတ္ကာလ အပါယ္က်ရမယ့္ ေဘးကုိပါ ဖယ္ရွားေပးနုိင္ခဲ့ပါတယ္။ ဒါေၾကာင့္ ျမန္မာ့သမုိင္းမွာ အေနာ္ရထာမင္းၾကီးဟာ အေလးအျမတ္ အထားရဆံုး မင္းၾတားၾကီး ျဖစ္ရတာပါ။ သူ႕ရဲ႕ ေက်းဇူးတရားေတြဟာ ျမန္မာနုိင္ငံတနုိင္ငံလံုးအေပၚမွာ ၾကီးမား ခဲ့ပါတယ္။ မြန္လူမ်ိဳး ရွင္အရဟံ ဦးေဆာင္ေတာ္မူျပီး ေထရဝါဒ ဗုဒၶသာသနာေတာ္ကို ျပန္႕ပြားေစခဲ့လို႕သာ အခုအခ်ိန္မွာ ကြ်န္မတုိ႕ ျမန္မာနုိင္ငံတြင္းက မ်ိဳးႏြယ္ဖြားေတြအေနနဲ႕ ဗုဒၶသာသနာေတာ္ဆုိတဲ့ ေအးရိပ္ ေအာက္မွာ ခုိလံႈခြင့္ရေနတာ မဟုတ္ပါလား။



ဗုဒၶသာသနာေတာ္ဟာ သီလငါးျဖာေပၚမွာ အုတ္ျမစ္တည္ျပီး ေမတၱာတရားနဲ႕ လႊမ္းျခံဳထားတယ္။ ဘာဝနာ တရားနဲ႕ အုပ္မုိးထားျပီး ဒါနတရားနဲ႕ ၾကမ္းခင္းထားတာျဖစ္ပါတယ္။ ဗုဒၶသာသနာေတာ္ တည္ေနတဲ့ အိမ္၊ ရပ္ရြာ၊ျမိဳ႕၊ နုိင္ငံ ဟာလဲ အဲဒီ့ တရားေတြေၾကာင့္ စစ္မွန္ေသာ ေအးခ်မ္းမႈ ရမွာ ဧကန္မလြဲပါ။ အဲဒီ့ ဗုဒၶ သာသနာေတာ္ၾကီးဟာ ကြ်န္မတို႕ ျမန္မာနုိင္ငံမွာ ရွိေနပါျပီ။ ကြ်န္မတုိ႕ရဲ႕ လိုအပ္ခ်က္ဟာ ဗုဒၶသာသနာေတာ္ရဲ႕ တကယ့္ တရားစစ္စစ္္ေတြကို လိုက္နာ က်င့္ၾကံဖုိ႕ပဲ ျဖစ္ပါေတာ့တယ္။ သာသနာေတာ္ၾကီး တည္ရွိေနျပီး မလိုက္နာဘူးဆုိရင္ အဲဒီ့ သာသနာရဲ႕ တန္ဖုိးဟာ ကိုယ့္ေၾကာင့္ ေပ်ာက္ကြယ္သြားပါလိမ့္မယ္။ အခုကာလ အခ်ိန္ေတြကို ညႊန္းဆုိတာထက္ အတိတ္ကာလ အခ်ိန္ေတြမွာ သာသနာေတာ္ရဲ႕ အက်ိဳးတရားေတြကို ထုတ္ႏႈတ္ေပးခ်င္ပါတယ္။ ျမန္မာနုိင္ငံ တနုိင္ငံလံုးဟာ နယ္ခ်ဲ႕အဂၤလိပ္ေတြ မေရာက္လာခင္အထိ ဗုဒၶ သာသနာေတာ္ကို အထူးေလးစားလိုက္နာခဲ့ၾကတဲ့ ဗုဒၶသာသနာႏြယ္ဝင္ ေတြေနထုိင္တဲ့ နုိင္ငံ ျဖစ္ပါတယ္။


တခ်ိန္က သူခိုးမရွိတဲ့နုိင္ငံျဖစ္ခဲ့တဲ့ ျမန္မာနုိင္ငံဟာ အခုေတာ့ ညဘက္ သူမ်ားမသိေအာင္ အိမ္ေပၚ တက္ခုိးျခင္းျဖင့္ တနည္း၊ ေလေအးေပးစက္ရွိတဲ့ အခန္းထဲ ကုလားထုိင္ၾကီးေပၚမွာ မိန္႕မိန္႕ၾကီးထုိင္လို႕ တသြယ္၊ ေစ်းေရာင္းေစ်းဝယ္နည္းျဖင့္ တဖံု.. ခုိးေနၾကပါျပီ။ ဒါဟာ ဗုဒၶသာသနာ ညွိဳးႏြမ္းစျပဳခဲ့ရတဲ့ နယ္ခ်ဲ႕အဂၤလိပ္ လက္ထက္က အေမြအႏွစ္ ေတြပါ။ အဂၤလိပ္ေတြက လမ္းေတြ ေဖာက္ေပးသြားတယ္ဆုိျပီး ေက်နပ္မေနၾကပါနဲ႕။ သူတုိ႕စစ္ေရး သူတို႕သြားလာေရး သူတုိ႕ စီးပြားေရးအတြက္ပါ။ သူတုိ႕ ခ်န္ေပးခဲ့တဲ့ အဲဒီ့လမ္းေတြ တံတားေတြ ဟာ သဘာဝေဘးအႏၱရာယ္ေတြေၾကာင့္ ပ်က္စီး သြားနုိင္တဲ့ ျမင္ရတဲ့ အေမြအနွစ္ေတြပါ။ ဒါေပမဲ့ မျမင္နုိင္တဲ့ အလြယ္တကူလဲ ပ်က္စီးမသြားနုိင္တဲ့ ကိုယ္က်င့္စရိုက္ အယူအဆေတြ အမ်ားၾကီး က်န္ရစ္ေနခဲ့တယ္။ ဒါေတြကို ဖယ္ရွားဖ်က္ဆီးပစ္ၾကရမွာပါ။ ေကာင္းတာကုိယူ ဆုိးတာဖယ္ရွားရမယ္ဆုိတဲ့ သေဘာပါပဲ။


ျမန္မာလူမ်ိဳးတုိ႕ရဲ႕ တုိးတက္ခဲ့ရျခင္းအစဟာ ဗုဒၶသာသနာေတာ္ ျမန္မာနုိင္ငံမွာ ေနလိုလလို ထြန္းလင္း ေတာက္ပေနခ်ိန္မွာပါ။ ဒါေၾကာင့္ ဗုဒၶသာသနာေတာ္သာ ျမန္မာနုိင္ငံတြင္းမွာ ပ်က္သုဥ္းသြားမယ္ဆုိရင္ ျမန္မာနုိင္ငံဟာ ခ်က္ခ်င္း ဆုတ္ယုတ္သြားမွာ ျဖစ္ပါတယ္။

ကြ်န္မရဲ႕မိတ္ေဆြ တရားအားထုတ္ေနတဲ့ အေမရိကန္နုိင္ငံသားတဦးက ေျပာဖူးပါတယ္။ ငါျမန္မာနုိင္ငံနဲ႕ ပတ္သက္ျပီး သိပ္မပူပန္ပါဘူး။ ဘာေၾကာင့္လဲဆုိေတာ့ ျမန္မာနုိင္ငံမွာ ဗုဒၶေဟာၾကားထားတဲ့ တရားေတြကုိ အားထုတ္ေနတဲ့ ဆရာေတာ္ၾကီးေတြနဲ႕ သူေတာ္စင္ေတြ အမ်ားၾကီး ရွိေနလို႕ပဲ။ သူတုိ႕ရဲ႕ ေမတၱာတရားေၾကာင့္ နုိင္ငံဟာ စားစရာမဲ့ ေသာက္စရာမဲ့ ငါေရာက္ခဲ့တဲ့ အာဖရိက က နုိင္ငံေတြ အျဖစ္ကို ဘယ္ေတာ့မွ ေရာက္မွာ မဟုတ္ဘူး။ အဲဒီ့သူေတာ္စင္ေတြလုိသာ တနုိင္ငံလံုးက ျပည္သူေတြ က်င့္ၾကံနုိင္ၾကမယ္ဆုိရင္ နင္တုိ႕ နုိင္ငံ အျမန္ဆံုး ေအးခ်မ္းသြားလိမ့္မယ္။ ငါတုိ႕နုိင္ငံ ဖြံ႕ျဖိဳးေနတာ အထင္မၾကီးနဲ႕။ ေအးခ်မ္းေပ်ာ္ရႊင္တဲ့ ဘဝ မရွိဘူး။ နင္တုိ႕နုိင္ငံမွာ ေအးခ်မ္းေစတဲ့ တရားစစ္ေတြ ရွိလ်က္နဲ႕ မိုက္မိုက္မဲမဲနဲ႕ ပူေလာင္မေနခ်င္ၾကပါနဲ႕" တဲ့။ အဲဒါသည္ သာသနာေတာ္ရဲ႕ အနွစ္သာရစစ္စစ္ကို ကြက္ကြက္ကြင္းကြင္းျမင္သာထင္သာခဲ့ပါတယ္။



အတိတ္သမုိင္းမွာ အာဇာနည္ သူရဲေကာင္းေတြဟာ သာသနာေတာ္ကို ထိပါးရင္ မခံဘူးေဟ့ဆုိတဲ့ စိတ္ထား၊ အမ်ိဳးကို ထိပါးရင္ မခံဘူးေဟ့ ဆုိတဲ့ စိတ္ထားနဲ႕ နယ္ခ်ဲ႕ေတြကို ေတာ္လွန္ ေမာင္းထုတ္ခဲ့ပါတယ္။ ဒါဟာ ျမန္မာ့ ေတာ္လွန္ေရးရဲ႕ အဓိက ရည္ရြယ္ရာ အမွန္ပါပဲ။ဒါေၾကာင့္ ကုိလုိနီနယ္ခ်ဲ႕ေတြကို ေတာ္လွန္တိုက္ခိုက္ ေမာင္းထုတ္ေပးခဲ့တဲ့ အာဇာနည္သူရဲေကာင္းေတြနဲ႕ စိတ္ထားဟာ မြန္ျမတ္လွတယ္။ ၾကီးက်ယ္လွတယ္။ သူရဲေကာင္းအျဖစ္ မွတ္တမ္းတင္ထိုက္တယ္။ အခုလဲ ကြ်န္မတို႕ေတြ သူတို႕ကို စံနမူနာျပဳထားၾကတယ္ မဟုတ္ပါလား။ ဒါေၾကာင့္ သူတို႕ေတာ္လွန္တိုက္ခိုက္ ယူေပးခဲ့တဲ့ လြတ္လပ္ေရးရဲ႕ အဓိက အရာျဖစ္တဲ့ အမ်ိဳး၊ ဘာသာ၊သာသနာေတာ္ကို ေစာင့္ေရွာက္ဖုိ႕ရာဟာ အင္မတန္မွ အေရးၾကီး အရာေရာက္လြန္း ပါတယ္။ ဒါေၾကာင့္ ျမန္မာနုိင္ငံရဲ႕ အဓိက အနွစ္သာရ သာသနာေတာ္ကို ေစာင့္ေရွာက္ဖုိ႕ရာဟာ ကြ်န္မတို႕ ျမန္မာတမ်ိဳးသားသားလံုးရဲ႕ တာဝန္စစ္စစ္ပဲ ျဖစ္ပါတယ္ရွင္။



(မင္းၾတားၾကီး - ပုဂံေခတ္မတိုင္မီ ေက်ာက္စာမ်ားတြင္ သံုးႏႈန္းပါသည္။ ကုန္းေဘာင္ေခတ္တြင္မူ မင္းတုန္းမင္း အား မင္းတုန္းမင္းတရားၾကီး၊ ဘဝရွင္မင္းတရားၾကီး ဟု ၾတားအစား တရားဟု ေျပာင္းလဲေခၚဆုိသည္။)



ေစာနန္းမြန္

read more

ေတြးေခၚျခင္း အနုပညာ

ဒီေန႕ ကြ်န္မ နာလန္ထစ... အေစာပုိင္းကေတာ့ စာနည္းနည္းပါးပါးဖတ္ျပီး နားနားေနေန ေနမယ္လို႕ စိတ္ကူး ထားတယ္။ ဒါေပမဲ့ ကြ်န္မ ဟုိဟိုဒီဒီ ေလွ်ာက္ဖတ္မိရင္း ယခင္တည္းက ေခါင္းထဲမွာ ေရာက္ေနတဲ့ အေၾကာင္း အရာကို ခ်ေရးခ်င္စိတ္ ေပၚလာမိတယ္။ အမွန္ေတာ့ ကြ်န္မ ျမန္မာနုိင္ငံ၏ အနွစ္သာရကုိ ေရးရမွာပါ။ ဒါေပမဲ့ ေခါင္းထဲမွာ ျဖစ္တည္ေနတဲ့ အေၾကာင္းအရာတခုကို အရင္ ရွင္းခ်လိုက္ခ်င္လို႕ ဒီစာေလးကို ေရးသားျဖစ္ပါ တယ္။


အနုပညာ...

အခ်ိဳ႕ကေတာ့ ႏူးညံ့သိမ္ေမြ႕တဲ့ပညာ အနုပညာလို႕လဲ သတ္မွတ္ၾကတယ္။ ကြ်န္မ နားလည္ထားတာကေတာ့ အနု - အနုစိပ္၊ အေသးစိပ္ဆန္ေသာ၊ ပညာ - ပညာသားပါပါနွင့္၊ လုိ႕ နားလည္ထားျပီး အနုပညာကုိေတာ့ - တစံုတခုကို အနုစိပ္အေသးစိပ္ ပညာသားပါပါနဲ႕ ျပဳလုပ္ျခင္းလို႕ မွတ္ယူထားပါတယ္။ ပန္းခ်ီကားနဲ႕ပဲ ဥပမာေပးပါမယ္။ တခါတရံက် ပန္းခ်ီကားတခ်ပ္ကို ၾကည့္လိုက္တဲ့ အခါ ထိတ္လန္႕စိတ္ျဖစ္ေစတယ္။ တခါတရံံက် ပန္းခ်ီကားတခ်ပ္ဟာ ေအးခ်မ္းမႈကို ျဖစ္ေစတယ္။ တခါတရံက်ေတာ့လဲ လြမ္းေမာဖြယ္ေပါ့။ အဲဒီလို ပန္းခ်ီကားကို ၾကည့္ရင္း စိတ္ထဲမွာ တကယ္ခံစားလိုက္ရတာမ်ိဳးကို အနုပညာေျမာက္လိုက္တာ လို႕ ကြ်န္မတုိ႕ ေျပာၾကတယ္။ ဒါေၾကာင့္ အနုပညာဆုိတာ ႏူးညံ့သိမ္ေမြ႕တဲ့ အနု ထက္.. အနုစိပ္ အေသးစိပ္ ဆုိတဲ့ အနုလုိ႕ ကြ်န္မ သတ္မွတ္ထားမိတာေပါ့။ ဒါေၾကာင့္ အခု ကြ်န္မ ေျပာခ်င္တာဟာ ဘာျဖစ္မလဲဆုိတာ စာဖတ္သူ မိတ္ေဆြတို႕ သေဘာ သိေလာက္ပါျပီ။


ေတြးေခၚျခင္း အနုပညာ ------


ကြ်န္မကေတာ့ ေတြးေခၚၾကတဲ့ ေနရာမွာ အနုပညာေျမာက္ခ်င္တယ္။ ဒါေပမဲ့ ကြ်န္မရဲ႕ အေတြးအေခၚ အယူအဆတုိင္းဟာ အနုပညာ ေျမာက္ပါတယ္လုိ႕ေတာ့ ကြ်န္မ မေျပာဝ့ံပါဘူး။ ဖန္တီးလိုက္သူကေတာ့ မိမိ ဖန္တီးလိုက္တဲ့ အနုပညာတရပ္ကို နွစ္သက္ေကာင္း နွစ္သက္ေပမဲ့ တကယ္ အနုပညာ ေျမာက္မေျမာက္ ကိုေတာ့ ေတြ႕ရွိရတဲ့ လူေတြက သတ္မွတ္ၾကရမွာပါ။ ဒါေၾကာင့္ ကြ်န္မ ဖန္တီးတဲ့ အေတြးအေခၚေတြကိုေတာ့ ေဆာင္းပါးေလးေတြ အျဖစ္ စုစည္းျပီး ကြ်န္မရဲ႕ စာကို ဖတ္ရႈသူေတြဆံုးျဖတ္ဖုိ႕ ကြ်န္မ ေပးအပ္ထား ပါတယ္။ ဒါနဲ႕အတူ ကြ်န္မကိုယ္တုိင္ အနုပညာ ေျမာက္တဲ့ အေတြးအေခၚေတြ ဖန္တီးခ်င္သူ ျဖစ္တဲ့အေလ်ာက္ အမ်ားရဲ႕ အေတြး ေတြကိုလဲ ကြ်န္မ လိုက္ၾကည့္မိတယ္။ ဒီမွာပဲ စျပီးေတာ့ကို ေတြ႕ပါျပီ.. လြတ္လပ္တဲ့ အေတြး အေခၚမ်ား............................

လြတ္လပ္တယ္ဆုိတာကို မၾကိဳက္တဲ့ သတၱဝါ ဘယ္မွာမ်ား ရွိမလဲ။ လူမွ မဟုတ္.. ေခြးေလးေတြ ေၾကာင္ေလးေတြ ငါးေလးေတြက အစ လြတ္လြတ္လပ္လပ္ ေနခ်င္ၾကတယ္။ လြတ္လြတ္လပ္လပ္ ေပ်ာ္ခ်င္ တာေပါ့။ ေတြးတတ္ စဥ္းစားတတ္တဲ့ လူေတြကေတာ့ လြတ္လပ္စြာ ေတြးေခၚစဥ္းစားခ်င္ၾကတယ္။ ဒါဟာ ျဖစ္သင့္ျဖစ္ထိုက္တဲ့ ပညတ္ေလာကရဲ႕ သစၥာတရားတခုပါပဲ။ ဒါကို ျငင္းလို႕ ပယ္လို႕ မရပါဘူး။ အနုပညာ ေျမာက္စြာ ေတြးေခၚနုိင္ဖုိ႕အတြက္ နံပါတ္(၁) အေျခခံအုတ္ျမစ္လို႕ ေျပာရင္လဲ မွားမယ္မထင္ပါဘူး။ ဒါကို ပန္းခ်ီကား တခ်ပ္ ဆြဲဖုိ႕ရန္ အျဖဴေရာင္ ေနာက္ခံစကၠဴအျဖစ္ သတ္မွတ္ၾကတာေပါ့။


လြတ္လပ္တာ မ်ားလာတဲ့အခါ


လြတ္လပ္စြာ ေတြးေခၚမႈ တခုတည္းနဲ႕ေတာ့ အနုပညာေျမာက္တဲ့ အေတြးအေခၚကို ပိုင္ဆုိင္နိုင္မွာ မဟုတ္ ေသးပါဘူး။ တခါတေလက် အေျခခံအုတ္ျမစ္ကေန မတက္လာနုိင္ေတာ့တဲ့အခါ.. အဲဒီ့အေျခခံအုတ္ျမစ္ဟာ တေျဖးေျဖး ယိုယြင္းသြားျပီး.. လြတ္လပ္ကေန လစ္လပ္ ျဖစ္သြားတတ္တယ္။ လြတ္လပ္ဆုိတဲ့ စကားလံုးကုိ ကြ်န္မတုိ႕ ထပ္ခါထပ္ခါရြတ္လို႕ ေမာတဲ့အထိ ရြတ္လိုက္မိတဲ့အခါမွာ လစ္လပ္ဆုိတဲ့ အသံ ေပၚလာတတ္တာကို ရြတ္ဖူးမယ္ဆုိ သိမွာပါ။ ဒါေၾကာင့္ လြတ္လပ္တဲ့ အေတြးအေခၚအဆင့္မွာတင္ ရပ္ထားလိုက္မယ္ဆုိရင္ေတာ့ လစ္လပ္တာမ်ိဳး ျဖစ္သြားပါလိမ့္မယ္။


ထိပ္တိုက္ေတြ႕ လို႕ တိုက္မိျပိ


လြတ္လပ္ပါမ်ား.. လစ္လပ္လာတဲ့အခါ ကြ်န္မတို႕ အခ်ိဳ႕ေသာအရာေတြနဲ႕ ထိပ္တုိက္ ေတြ႕မိတတ္ပါတယ္။ ဘာလဲဆုိေတာ့ကာ ပထမဆံုးေသာ ေမ့ေပ်ာက္ထားလို႕ မရနုိင္တဲ့ ယဥ္ေက်းမႈ။ ငါတုိ႕က လြတ္လပ္စြာ ေတြးေခၚ တယ္။ ဘယ္သူ႕ အေနွာင္အဖြဲ႕မွ မခံဘူး။ ကုိယ္လုပ္ခ်င္တာ ကိုယ္လုပ္မယ္ဆုိတဲ့အခါ လူမ်ိဳးတုိင္းမွာ ရွိတဲ့ ယဥ္ေက်းမႈေတြကို ထိခိုက္လာေစပါတယ္။ ျမန္မာနုိင္ငံနဲ႕ ျမန္မာလူမ်ိဳးမွာက အခုမွ စတင္ၾကံဳရတုန္းပါ။ အခ်ိဳ႕ ေသာနုိင္ငံေတြမွာေတာ့ အဲလိုၾကံဳျပီးလို႕ ယဥ္ေက်းမႈေတြပါ အေရာင္ေျပာင္းလဲသြားခဲ့ပါျပီ။ လြတ္လပ္စြာ ေနထုိင္မႈ၊ လြတ္လပ္စြာ ေျပာဆုိမႈ အားလံုးရဲ႕ အစဟာ အေတြးအေခၚပါ။ အေတြးအေခၚကို လႊတ္ခ်င္သလို လႊတ္ လြတ္ခ်င္သလို လြတ္ေစမယ္ဆုိရင္ အဲဒီ့အေတြးအေခၚဟာ အရာအားလံုးကို အေရာင္ဆုိးသြားမယ္ဆုိတာ သတိခ်ပ္ရပါမယ္။ အဲလိုမွ မဟုတ္ရင္ေတာ့ ယဥ္ေက်းမႈေတြနဲ႕ ထိပ္တိုက္ေတြ႕ရင္း တိုက္မိၾကလို႕ ဘယ္ဟာက လဲျပိဳမလဲဆုိတာ ကြ်န္မတုိ႕ သိနုိင္ေတာ့မွာ မဟုတ္ပါဘူး။


အနုစိပ္သေဘာ


ဆုိခဲ့ျပီးတဲ့အတုိင္း လြတ္လပ္စြာ ေတြးေခၚမႈဟာ အုတ္ျမစ္၊ အဲဒီ့အုတ္ျမစ္ကို ခုိင္ျမဲဖုိ႕ ဘာေတြနဲ႕ တည္ေဆာက္ရမလဲဆုိတဲ့ အနုစိပ္ ဆက္သြားၾကရေအာင္။ ဒုတိယအဆင့္မွာ ယဥ္ေက်းမႈနဲ႕ ထပ္တည္ရပါဦး မယ္။ ယဥ္ေက်းမႈဟာ လူမ်ိဳးတုိင္းရဲ႕ အခရာက်ပါတယ္။ ပထမအဆင့္ လြတ္လပ္စြာ ေတြးေခၚမႈဟာ ဘယ္လူမ်ိဳး ဘယ္ယဥ္ေက်းမႈကမဆုိ အုတ္ျမစ္အျဖစ္ သံုးနုိင္ျပီး.. ယဥ္ေက်းမႈ စည္းမ်ဥ္း စည္းကမ္းေတြကေတာ့ ကိုယ့္ယဥ္ေက်းမႈရဲ႕ အေနအထားအလိုက္ ထည့္သြင္းရပါလိ့မ္မယ္။ အမွန္ေတာ့ ယဥ္ေက်းမႈက ေတြးေခၚမႈ ေတြကို ခ်ဳပ္ေနွာင္ထားတာ မဟုတ္ရပါဘူး။ ဘယ္ေနရာမဆုိ စည္းမ်ဥ္းစည္းကမ္းဆုိတာ ရွိရတတ္စျမဲပါ။ လူမႈ႕ေဘာင္ကို ေက်ာ္လြန္ မသြားေစနုိင္ဖုိ႕ ဘယ္ေနရာမဆုိ ရွိထိုက္တာပါ။ ယဥ္ေက်းမႈဆုိတာဟာလဲ လူမ်ိဳးတမ်ိဳးကို အဲဒီ့လူမ်ိဳးျဖစ္တယ္လို႕ သတ္မွတ္ နုိင္ဖုိ႕ အတြက္ ခ်မွတ္ထားတဲ့ စည္းမ်ဥ္းတခုျဖစ္တဲ့အတြက္ ဘယ္အရာကိုပဲ လုပ္မယ္လို႕ စဥ္းစားပါေစ...ယဥ္ေက်းမႈကို ဦးစားေပးရပါမယ္။

ဒါဟာ ကြ်န္မတုိ႕ ပန္းခ်ီခ်ယ္မယ့္ စုတ္တံေလးပါ။ေနာက္ထပ္တဆင့္က အေျခအေနကို သိနားလည္ရပါမယ္။ အေျခအေနကို တိက်စြာမသိဘဲ တသမတ္တည္းေသာ နည္းလမ္းနဲ႕ ေတြးေနမယ္ဆုိရင္လဲ အဲဒါဟာ အနုစိပ္ မဆန္လွပါဘူး။ အေျခအေနကို သိနားလည္မႈဟာ အနီေရာင္ပါ။ အေျခအေနကို သိနားလည္ျပီးတဲ့ ေနာက္မွာ ေတာ့ အခ်ိန္အခါဆုိတာက ရွိပါေသးတယ္။ အခု ဘယ္အခ်ိန္လဲ။ ဘယ္အခါလဲဆုိတာ သိနားလည္ဖုိ႕လဲ လိုအပ္ ပါတယ္။ ကြ်န္မဆုိ ပေဒသရာဇစ္နစ္ကို အင္မတန္ ၾကိဳက္နွစ္သက္ ပါတယ္။ ဒါေပမဲ့ ကြ်န္မ စာေရးတဲ့အခါမွာ ပေဒသရာဇ္ရဲ႕ လႊမ္းမုိးမႈက ကင္းေဝးေအာင္ ေရးပါတယ္။ ဒီကေန႕ ဒီအခ်ိန္ဟာ သက္ဦးဆံပိုင္ ဘုရင္ ဧကရာဇ္ေခတ္ မဟုတ္ေတာ့တဲ့အတြက္ ကြ်န္မရဲ႕ ဖန္တီးမႈေတြကိုလဲ အခ်ိန္အခါနဲ႕ လိုက္ေလ်ာညီေထြ ျဖစ္ေအာင္ ထားပါတယ္။ ဒါကေတာ့ အျပာေရာင္ပါပဲ။ အခု ကြ်န္မတုိ႕ အေရာင္တေရာင္ က်န္ေနပါေသးတယ္။ အဲဒါဟာ အဝါေရာင္။ အဝါေရာင္ဟာ ဘာလဲ.. ဗဟုသုတေတြေပါ့။ တနည္းအားျဖင့္ ပညာလို႕လဲ ေခၚပါတယ္။ အဲဒီ့ပညာဟာ အတန္းပညာ၊ နာမည္ၾကီးတကၠသိုလ္ေတြက ယူလာတဲ့ ဘြဲ႕လက္မွတ္ထဲက ပညာ.. အဲလိုပညာေတြေတာ့ မဟုတ္ရပါဘူး။ အဲဒီ့ဗဟုသုတပညာဆုိတာ သံုးသပ္ဆင္ျခင္နုိင္တဲ့ စြမ္းရည္ျဖစ္ပါတယ္။ ဒီစြမ္းရည္ဟာ ထိပ္ဆံုးမွာ ရွိေနပါတယ္။ အဲဒီ့စြမ္းရည္ကို ရရွိဖုိ႕ဆုိတာ ပထမအဆင့္ ၄ ဆင့္ကို ခုိင္မာေအာင္ တည္ေဆာက္လာခဲ့ဖုိ႕ အင္မတန္အေရးၾကီးပါတယ္။ ပထမ ၄ဆင့္ မခုိင္မာရင္ေတာ့ ေနာက္ဆံုး အဆင့္ကို ေရာက္နုိင္မွာ မဟုတ္ပါဘူး။ ကဲ အခု ကြ်န္မတို႕ အနုပညာတခု ဖန္တီးဖုိ႕ လိုအပ္တဲ့ပစၥည္းေတြ လက္ထဲရေန ပါျပီ။ စကၠဴအျဖဴျဖစ္တဲ့ လြတ္လပ္တဲ့ အေတြးအေခၚ၊ စုတ္တံျဖစ္တဲ့ ယဥ္ေက်းမႈ၊ အနီေရာင္ျဖစ္တဲ့ အေျခအေနကို သိတတ္မႈ၊ အျပာေရာင္ျဖစ္တဲ့ အခ်ိန္အခါကို နားလည္မႈ၊ နဲ႕ အဝါေရာင္ ျဖစ္တဲ့ ဆင္ျခင္သံုးသပ္နုိင္တဲ့ ပညာဗဟုသုတျပည့္စံုမႈ၊ အဲဒီ့ အရာေတြ ရွိျပီဆုိမွေတာ့ ကြ်န္မတို႕ရဲ႕ ကိုယ္စီကိုယ္စီ ကြ်မ္းက်င္မႈအရ အေရာင္ေတြ စပ္လို႕ ပန္းခ်ီကားေကာင္းေကာင္း တခ်ပ္ကို ဆြဲနုိင္ျပီေပါ့...။


ပန္းခ်ီကားတခ်ပ္ကို အနုပညာေျမာက္ဖုိ႕ အဓိက အေရာင္(၃)မ်ိဳး၊ စကၠဴျဖဴနဲ႕ စုတ္တံေတြ လိုအပ္သလို ေတြးေခၚတဲ့အခါမွာလဲ အနုပညာေျမာက္ေစဖုိ႕ အခ်က္ (၅) ခ်က္ လိုအပ္ပါတယ္။


အနုပညာေျမာက္ျပီ.....


လူတုိင္းသာ အနုပညာေျမာက္ေအာင္ ေတြးေခၚၾကရင္ ဘယ္ေလာက္ေကာင္းလိုက္မလဲ။ အျဖဴေရာင္ စကၠဴတခုတည္းကေတာ့ ဘယ္လိုမွ ၾကည့္လို႕ လွနုိင္မယ့္ ပံုရိပ္ ျဖစ္မလာနုိင္ပါဘူး။


ကဲ.. ကြ်န္မလဲ အနုပညာတခု ဖန္တီးလိုက္ျပီ....။ အနုပညာ ေျမာက္မေျမာက္ေတာ့ စာဖတ္သူေတြပဲ မွတ္ခ်က္ေပးၾကပါေတာ့။



စဝ္နန္းမြန္


(စာေရးျပီးျပီးခ်င္း ကြ်န္မရဲ႕ အနီးစပ္ဆံုးေသာ သူက မွတ္ခ်က္ေပးပါတယ္။ သူ နားလည္ပါတယ္။ ဒါေပမဲ့ လူတုိင္းေတာ့ နားလည္ဖုိ႕ မလြယ္ဘူးတဲ့။ ဒါေၾကာင့္ ဖတ္လို႕နားမလည္ရင္.. အခ်ိန္ရလုိ႕ရွိရင္ေတာ့ တေၾကာင္းခ်င္းစီ ဖတ္ျပီး စဥ္းစားေစ့ခ်င္ပါတယ္။ လက္ေတြ႕ က်က်စဥ္းစားျပီး လက္ခံယူတာက ပုိျပီး သင့္ေလ်ာ္ပါလိမ့္မယ္။ အမ်ားစုကေတာ့ ေျပာပါလိမ့္မယ္တဲ့.. ေစာနန္းမြန္က Liberal တေယာက္ မဟုတ္ဘဲ Conservative တေယာက္လို႕ ေဝဖန္ၾကပါမယ္တဲ့။ ဒါေတာ့ ေစာနန္း မေျပာတတ္ေတာ့ဘူး။ ေစာနန္းရဲ႕ အနုပညာကို ၾကည့္ရႈေပးၾကတဲ့ စာဖတ္သူမ်ားကို ေက်းဇူးတင္ရွိေၾကာင္းသာ ေျပာခ်င္ပါတယ္။

read more

ေျပာသင့္လို႕ ေျပာရပါတယ္

ဟုိတေလာရက္ပိုင္းက ေဒၚေအာင္ဆန္းစုၾကည္ ျပန္လည္လြတ္ေျမာက္လာတယ္။ အဲဒီ့အခ်ိန္မွာ အေတာ္မ်ားမ်ား အထူးသျဖင့္ လူငယ္ေတြဟာ ဝမ္းေျမာက္ဝမ္းသာနဲ႕ ေဒၚေအာင္ဆန္းစုၾကည္ကို ဝန္းရံေပးဖုိ႕ ဆံုးျဖတ္လိုက္ ၾကပံုေတြ ေတြ႕ရတယ္။ နုိင္ငံေရးေခါင္းေဆာင္တေယာက္ကို အဲဒီ့လို လူငယ္ေတြ ဝန္းရံမယ္ ဆုိတာ အင္မတန္မွ ဝမ္းေျမာက္ဖြယ္ရာ ျဖစ္ပါတယ္။ တခ်ိန္တည္းမွာပဲ ေဒၚေအာင္ဆန္းစုၾကည္ လုပ္သင့္တဲ့ အလုပ္ေတြနဲ႕ ပတ္သက္ျပီး ေျပာဆုိၾကတယ္။ စံုလို႕ေပါ့…။ ျပန္လည္သင့္ျမတ္ေရး၊ ရင္ၾကားေစ့ေရး၊ ဒီမုိကေရစီေရး စသျဖင့္ေတြ…။ အဲဒီ့ထဲမွာ ဒီမုိကေရစီလုိလားသူမ်ားၾကားထဲမွာ ျငင္းခံုမႈသဖြယ္ ျဖစ္ေပၚလာတာက စီးပြားေရးပိတ္ဆုိ႕မႈကို ရပ္တန္႕ဖယ္ရွားေရး… ဒီကိစၥအတြက္ အင္မတန္မွ ျငင္းခံုလိုက္ရဟန္ပဲ။ ျငိမ္းခ်မ္းေရး လမ္းရဲ႕ စာမ်က္နွာမွာလဲ အဲဒီ့ အလုပ္ကို ဦးဆံုး လုပ္ေဆာင္ေပးဖုိ႕ ေတာင္းဆုိတဲ့ စာတုိေလး ေရးတင္ခဲ့ပါတယ္။ အဲဒီ့မွာ လမ္းေၾကာင္းနဲ႕လြဲျပီး မထိတထိ ေျပာတာေလးေတြကို ျမင္ေတြ႕လိုက္တဲ့အခါ ေခါင္းထဲမွာ အေတြး ေတာ္ေတာ္မ်ားမ်ားေပၚေပါက္လာခဲ့တယ္။ အမွန္ေတာ့ ခုေနအခ်ိန္ဟာ မ်ိဳးဆက္သစ္ လူငယ္ေတြကေန လူၾကီး ေတြကို မိမိတုိ႕ျဖစ္ေစခ်င္တဲ့ ပံုစံကို ေျပာျပေတာင္းဆုိရမယ့္အခ်ိန္.. ဒါေပမဲ့ အေျခအေနက နည္းနည္းေလး ေခ်ာ္ခ်င္သလို ျဖစ္ေနတဲ့အတြက္ လူငယ္အခ်င္းခ်င္း အရင္ဦးဆံုး ေျပာဆုိၾက ရေအာင္ပါ။

ပထမဦးဆံုးအခ်က္က ေဒၚေအာင္ဆန္းစုၾကည္ဟာ လက္ရွိမွာ အတိုက္အခံ ပါတီေခါင္းေဆာင္ေနရာမွာ ရွိေန ပါတယ္။ ျပည္သူေတြရဲ႕ ဆႏၵကို သူမက ဦးေဆာင္ျပီး ယူငင္ေပးရမယ္လို႕ ေျပာရင္လဲ မမွားပါဘူး။ ဘယ္သူမွ ေပးတဲ့တာဝန္မဟုတ္ဘဲ သူမရဲ႕ အသိစိတ္နဲ႕ သူမ ယူငင္ခဲ့တဲ့ တာဝန္ပါပဲ။ ဒီအခ်ိန္မွာ သူမ ပထမဆံုး သိရမွာက လူထုရဲ႕ အသံစစ္စစ္ကိုပါ။ သူမကို ေျမွာက္ပင့္တဲ့စကားေတြမဟုတ္ပါဘူး။ သူမကို ယံုၾကည္ကိုးစားၾကတာဟာ မဆုိးေပမဲ့ သူမကို အေျခအေနေတြ ေျပာမျပ မသိေစဘဲ.. အေမစု၊ အန္တီစု အဲဒီ့လို ေျမွာက္ေနတာဟာ သူမအတြက္ေရာ နုိင္ငံအတြက္ကိုပါ ေကာင္းက်ိဳးမရွိေစပါဘူး။ ေဒၚေအာင္ဆန္းစုၾကည္ဟာ ျပီးျပည့္စံုတဲ့ လူတေယာက္ မဟုတ္ဘူးဆုိတာ အထူးတလည္ ေျပာစရာမလိုပါဘူး။ ေဒၚေအာင္ဆန္းစုၾကည္မွမဟုတ္ပါဘူး။ ပုထုဇဥ္မွန္သမွ် အကုန္လံုးဟာ မျပည့္စံုေသးပါဘူး။ အေတြးအေခၚ ဆုိတာ မွားတတ္ပါတယ္။ အေျခအေနမွန္ကို အျပည့္အဝ မသိရဘဲ ေတြးတဲ့အေတြးက ပုိလို႕ မွားတတ္ပါတယ္။ ဒါေၾကာင့္ အေျခအေနမွန္ကို လက္သင့္ ရာမဟုတ္တဲ့ လူေတြဆီကေန သူမကိုယ္တုိင္ကိုယ္က် ၾကားသိရေအာင္ စီစဥ္ေပးသင့္ပါတယ္။ လက္ရွိ တပ္မေတာ္အစိုးရကို မုန္းတီးတဲ့ ေဒါသနဲ႕ စကားေတြကို အပိုေတြလဲ မျဖစ္ရေအာင္ ေျပာသင့္ပါတယ္။ ျပီးတဲ့ေနာက္မွာ ကိုယ္ေတြျဖစ္ေစခ်င္တဲ့ဆႏၵေတြကိုလဲ ေျပာရပါမယ္။ ျမန္မာနုိင္ငံဟာ ေဒၚေအာင္ဆန္းစုၾကည္ အပိုင္မဟုတ္တဲ့အတြက္ နုိင္ငံရဲ႕ အေကာင္းအဆုိးဒဏ္ကို အတူတကြ ယူရမယ့္ ျပည္သူျပည္သားေတြမွာ ေျပာဆုိခြင့္ အျပည့္ရွိပါတယ္။ အဓိက အေရးအၾကီးဆံုးက ေဒၚေအာင္ဆန္းစုၾကည္ကို ပုဂၢိဳလ္ေရးကိုးကြယ္မႈေတြ ေလွ်ာ့ထားဖုိ႕ပါ။ နုိင္ငံအက်ိဳးကုိ ဦးေဆာင္သြားမယ့္ လူတေယာက္ကို အမွားအသိေတြေပးျပီး အမွားေတြးေအာင္ မလုပ္ေစခ်င္ပါဘူး။


ဒီပို႕စ္မွာ အဓိက ဦးစားေပးေရးခ်င္တာက စီးပြားေရးပိတ္ဆုိ႕မႈကိစၥဆီကိုပါ။ စီးပြားေရးပိတ္ဆုိ႕မႈ မတုိင္ခင္က အေနအထားဆီကို ျပန္ၾကည့္ခ်င္ပါတယ္။ ၁၉၉၆ အေစာပိုင္းကာလ ျမန္မာနုိင္ငံမွာ စီးပြားေရး ရင္းႏွီးျမွပ္ႏွံမႈ ေတြ အားေကာင္းတဲ့ကာလ၊ အဲဒီ့ကာလမွာ မပ်င္းမရိနဲ႕ လုပ္ကိုင္စားေသာက္ေနသူေတြ အားလံုးလုိလိုဟာ လူလတ္တန္းစားေတြအျဖစ္နဲ႕ စားနုိင္ေသာက္နုိင္ေနနုိင္ခဲ့ၾကပါတယ္။ စီးပြားေရး ရင္းႏွီးျမွပ္ႏွံမႈေတြရဲ႕ အက်ိဳးဆက္ဟာ အစိုးရတရပ္အတြက္တင္ မဟုတ္ပါဘူး။ အနိမ့္ဆံုးေသာအားျဖင့္ ျပည္သူေတြ အလုပ္အကုိင္ ရပါတယ္။ စီးပြားေရးလုပ္ငန္းေတြ အျပိဳင္အဆုိင္ရွိေနတဲ့အတြက္ လူအင္အားလိုအပ္ခ်က္ေတြ မ်ားပါမယ္။ ဒါေၾကာင့္ ျမန္မာေတြ အလုပ္လက္မဲ့အျဖစ္ကေန ေဝးရပါမယ္။ ကိုယ္တုိင္က ပ်င္းၾကလို႕ မလုပ္ကိုင္ မစားေသာက္ခ်င္ၾကတာေတြသာ အလြန္ဆင္းရဲတယ္ဆုိတဲ့ အေျခအေနကို ေရာက္ရွိေစခဲ့တာပါ။ အဲဒီ့ အစားထဲ မိမိကိုယ္တုိင္ ပါေနသည္ျဖစ္ေစ..၊ မိမိအသိုင္းအဝုိင္းက ပါေနသည္ျဖစ္ေစ.. ပ်င္းရိလုိ႕ဆင္းရဲတယ္ဆုိတာကို လက္ခံၾကမယ္ မထင္ပါဘူး။ ဒါေပမဲ့ ဒါဟာ လက္ေတြ႕အမွန္တရားပါ။


အစိုးရက ျပည္သူကုိ ဒုကၡေရာက္ေအာင္လုပ္ေနရင္ေတာင္ ျပည္သူ႕ဘက္ေတာ္သားမ်ားက ကယ္တင္ရမယ့္ ဝတၱရားရွိပါတယ္။ ဒါေပမဲ့ အစိုးရကို ဒုကၡေရာက္ေစခ်င္လို႕ ျပည္သူကို ညွင္းဆဲေနသလိုမ်ား ျဖစ္ေနသလား။ အခု အစုိးရ ဒုကၡေရာက္မသြားပါဘူး။ ဘာေၾကာင့္လဲဆုိေတာ့ သူတုိ႕နဲ႕ ဆက္ဆံေရးေျပလည္တဲ့ နုိင္ငံေတြ၊ ကုမၼဏီေတြ ရွိေနလို႕ပါ။ ဒီမွာ ျပည္သူေတြ ဒုကၡၾကီးၾကီးေရာက္ပါျပီ။ အစိုးရနဲ႕ ေျပလည္ေနတဲ့ ကုမၼဏီေတြ ျမန္မာနုိင္ငံမွာ ရွိေနပါေသးတယ္။ ဒါေပမဲ့ အရင္လို မမ်ားေတာ့ပါဘူး။ ဒါေၾကာင့္ ျပည္သူေတြမွာ အလုပ္အကိုင္ ရွားပါးမႈေတြ ျဖစ္လာတယ္။ အစိုးရနဲ႕ အဆင္ေျပတဲ့ ကုမၼဏီေတြကလဲ အစိုးရကို ေက်ာေထာက္ေနာက္ခံ ယူျပီး လုပ္အားေတြကို မတန္ေစ်းေပးျပီး ယူနုိင္ျပီ။ အကယ္၍သာ အစိုးရနဲ႕ ေျပလည္သူ ကုမၼဏီေတြသာ မဟုတ္ဘဲ ဘယ္နုိင္ငံက ဘယ္ကုမၼဏီမဆုိ ဝင္ေရာက္ရင္းႏွီးျမွပ္ႏွံၾကမယ္ဆုိရင္ ပထမဆံုးအဆင့္က အလုပ္အကိုင္ ရွားပါး မႈကို ေျဖရွင္းေပးသြားပါလိမ့္မယ္။ ေနာက္ အစိုးရနဲ႕ ညွိႏႈိင္းထားတဲ့ အစိုးရနဲ႕ အစစအရာရာ မ်က္နွာေထာက္ထားေနမယ့္ ကုမၼဏီခ်ည္း မဟုတ္ေတာ့တာေၾကာင့္ ျပည္သူေတြရဲ႕ အက်ိဳးစီးပြားကို မ်ားစြာ အေထာက္အကူ ျပဳပါလိမ့္မယ္။ ေနာက္တခု အထင္ရွားဆံုးကေတာ့ စီးပြားေရးပိတ္ဆုိ႕လိုက္တဲ့ ေနာက္ဆက္တြဲမွာ ျမန္မာနိုင္ငံသူ အမ်ိဳးသမီးေတြ လုပ္ကိုင္စားေသာက္ခက္ခဲလာလို႕ ျပည့္တန္ဆာေတြ ျဖစ္ကုန္ရတာပါပဲ။ လုပ္ကိုင္မစားခ်င္လို႕ အဲဒီ့အလုပ္ကို လုပ္ေနၾကတယ္လို႕ လြယ္လြယ္ေျပာမရသလို အစိုးရ အသံုးမက်လို႕ ဆုိျပီး လက္ညွိုးမထိုးလိုက္ပါနဲ႕ဦး။ လက္ညွိဳးထုိးလိုက္ရင္ ကိုယ့္ဘက္ကို လက္ေလးေခ်ာင္း ျပန္ညႊန္ေနပါျပီ။ ဒီအေရးကို ေတြးမိတုိင္း စီးပြားေရးပိတ္ဆုိ႕သူေတြနဲ႕ ပိတ္ဆုိ႕မႈ အားေပးသူေတြကို အင္မတန္မွ ေအာ့ႏွလံုး နာလွပါတယ္။ ရြံလွပါတယ္။ ဒါေပမဲ့ ပိတ္ဆုိ႕မႈကို အားေပးသူေတြထဲမွာ ကိုယ္ေလးစားမိတဲ့ လူေတြပါ ပါရွိေနေလေတာ့ ျငိမ္ျပီးေတာ့ မေနနုိင္တာ အမွန္ပါပဲ။ ဒါေၾကာင့္ ေျပာမိပါျပီ။ တဆက္တည္းမွာပဲ ကုိယ့္အတြက္ပဲ ကိုယ္ၾကည့္တဲ့ အာဏာရွင္ အစိုးရျဖစ္ေနတဲ့အခ်ိန္၊ နွစ္၂၀ေက်ာ္အထိ ဘာမွ မထူးျခားလာတဲ့ လုပ္ရပ္ေတြခ်ည္း ဆုပ္ကုိင္မေနေတာ့ဘဲ အျခား အမ်ိဳးသားဖြံ႕ျဖိဳးတုိးတက္ေရးေတြလဲ လုပ္ေဆာင္ၾကပါစို႕ လို႕ တိုက္တြန္းခ်င္ပါတယ္။ အာဏာရွင္ကို ေတာ္လွန္ရင္း အာဏာရွင္ဆန္သြားတဲ့ အတိုက္အခံေတြ ကမၻာမွာ အထင္ကရေတြ ရွိေနတယ္။ အဲဒီ့လို မျဖစ္ရေအာင္ “မွန္လွပါ” ဆုိတဲ့စကားခ်ည္းပဲ ေျပာမေနၾကပါနဲ႕ေတာ့…။

တိုက္ေနာ္ထြဋ္


(ျမန္မာနုိင္ငံတဝွမ္းကုိ လုိအပ္ေသာအခ်ိန္ လိုအပ္ေသာအခါမ်ားတြင္ အေျခခံလူတန္းစားမ်ားၾကားတြင္ ကိုယ္တုိင္ကိုယ္က် ေလ့လာျပီး သိမ္းဆည္းထားေသာ မွတ္တမ္းမ်ားကို အေျခခံ၍ ေရးသားပါသည္။)

read more

အိမ္

ကြ်န္မ ေနေနတဲ့ အိမ္ေလးတအိမ္ရွိတယ္။ အဲဒီ့အိမ္ေလးဟာ အိမ္ေလးဆုိေပမဲ့ လူေတြ အမ်ားၾကီး ေနနို္င္ေလာက္ေအာင္ က်ယ္ဝန္းပါတယ္။ အဲဒီ့အိမ္ေလးမွာ ကြ်န္မနဲ႕ အတူ ကြ်န္မရဲ႕ ေမာင္ႏွမေတြ ရွိတယ္။ သူတုိ႕ကို ကြ်န္မသိပ္ခ်စ္တာေပါ့။ သူတုိ႕ကလဲ ကြ်န္မကို ခ်စ္ၾကတယ္။ ဒါေပမဲ့ ေမာင္ႏွမေတြဆုိေတာ့ တခါတေလေတာ့ ရန္ျဖစ္မိတာေပါ့။ ရန္ျဖစ္ၾကေပမဲ့လဲ ကြ်န္မ သူတုိ႕ကို ခ်စ္ပါတယ္။ သူတုိ႕က ကြ်န္မရဲ႕ ေသြးရင္းသားရင္း ေမာင္ႏွမေတြ။ ဒါေပမဲ့ေလ.. ကြ်န္မတို႕ရဲ႕ မိဘေတြကေတာ့ မတည့္ၾကဘူးရွင့္။ မိဘေတြ ခဏခဏ ရန္ျဖစ္တယ္။ ကြ်န္မတို႕ ေမာင္နွမ ေတြက ကြ်န္မတို႕မိဘေတြကို ေျပလည္ေစခ်င္ေပမဲ့ အေဖကလဲ သူ႕အေတြးသူ အေလ်ာ့မေပး၊ အေမကလဲ သူ႕အေတြးနဲ႕သူ အေလ်ာ့ မေပးၾကဘူး။ ၾကာလာေတာ့ ေမာင္ႏွမခ်င္းပါ ငါက အေဖဘက္၊ ငါက အေမဘက္ကဆုိျပီးျဖစ္လာၾကတယ္။ သားသမီးအခ်ိဳ႕ကေတာ့ အေဖနဲ႕ အေမရန္ျဖစ္တာ.. ဘယ္ဘက္ကမွ မပါဘဲ ညွိႏိႈင္းေပးဖုိ႕ ၾကိဳးစားေနၾကတာေပါ့။



ကြ်န္မက သမီးေလ။ အၾကီးဆံုး သမီးတေယာက္ေတာ့ မဟုတ္ဘူး။ ဒါေပမဲ့ ကိုယ့္ကိုကိုယ္ အမၾကီးအမိရာလို သတ္မွတ္ျပီး အမ တေယာက္ ပီသဖုိ႕ ၾကိဳးစားတယ္။ ကြ်န္မတို႕ရဲ႕ အိမ္မွာေလ.. အေဖနဲ႕ အေမကလဲ မတည့္၊ ေမာင္ႏွမေတြကလဲ အေဖ့ဘက္ အေမ့ဘက္နဲ႕ စိတ္ဝမ္းကြဲ ေနၾကေတာ့ ကြ်န္မတို႕ရဲ႕ အိမ္ကို ကြ်န္မတုိ႕ ဂရုစိုက္ဖုိ႕ အခ်ိန္မရွိၾကဘူး။ အိမ္နီးနားခ်င္းေတြကလဲ ကြ်န္မတို႕ အိမ္တြင္းေရးျပႆနာကို သိၾကတယ္။ ကြ်န္မတို႕အိမ္ကေလ ေဆြစဥ္မ်ိဳးဆက္ အင္မတန္ ခ်မ္းသာလာၾကတာ။ ဒီေတာ့ အိမ္နီးနားခ်င္းေတြကေလ ကြ်န္မတို႕အိမ္ေလး ထဲက ဘုိးဘြားအစဥ္အဆက္ ထားရွိေပးခဲ့တဲ့ အေမြပစၥည္းေတြကို လုိခ်င္ၾကတယ္။ အဲဒါနဲ႕ အေဖ့ကုိ ေျမွာက္ေပးျပီး ယူလိုက္၊ အေမ့ကို ေျမွာက္ေပးျပီး ယူလိုက္နဲ႕...။ ေမာင္ႏွမေတြကလဲ အေဖ့ဘက္က မုိ႕လို႕ဆုိျပီး မေျပာၾက၊ အေမ့ဘက္ကမုိ႕လို႕ ဆုိျပီး မတားၾကနဲ႕.... ကြ်န္မ တို႕မိသားစုရဲ႕ အျဖစ္ကို ျမင္ေနရတာ ကြ်န္မရင္နာတယ္။



ေနာက္ပိုဆုိးတာရွိေသးတယ္။ တအိမ္လံုးကုိ အပုိင္သိမ္းနုိင္ဖုိ႕ အေဖ့ကို သတ္ျပီး အေမ့ကို ၾကံစည္ေနတဲ့ ေယာက်္ားတေယာက္ကို အေဖ့ကို အျမင္မၾကည္လင္တဲ့ ေမာင္ေတြ၊ အစ္ကိုေတြ၊ ညီမေတြ၊ အစ္မေတြက လက္ခံေနတယ္။ ကြ်န္မက အေဖမွန္တယ္လို႕လဲ မေျပာဘူး။ အေမမွားတယ္လို႕လဲ မေျပာဘူး။ ကြ်န္မအျမဲၾကိဳးစားေနတာ အေဖနဲ႕အေမ ျပန္လည္ အဆင္ေျပဖုိ႕ပဲ။ အေမကေတာ့ ေျပာတယ္။ သားသမီးေတြနဲ႕ မိဘေတြ ေသေသခ်ာခ်ာ ေျပာဆုိရမယ္တဲ့။ ဒါေပမဲ့ အေမ အဲဒီ့အတြက္ ဘယ္တုန္းကမွ အခ်ိန္မေပးဘူး။ အေဖကလဲ ငါအိမ္ေထာင္ဦးစီး၊ ငါအိမ္ကို ေစာင့္ေရွာက္ေနသူဆုိျပီး အျမဲတမ္း တင္းခံေနတယ္။



အဆုိးဆံုးကေတာ့ေလ.. ကြ်န္မတုိ႕ အိမ္က ယုိယြင္းေနျပီ၊မုိးရြာရင္ မုိးယုိတယ္။ ေဘးနံရံေတြလဲ မခိုင္မာခ်င္ေတာ့ဘူး။ ဒီအခါမွာ အိမ္ကေလးကို ပစ္သြားတဲ့ ေမာင္နွမအခ်ိဳ႕ရွိတယ္။ သူတုိ႕ေတြက အိမ္က မိဘေတြ မေကာင္းလို႕တဲ့။ အင္းေပါ့ေလ.. အိမ္မွာ မုိးကလဲ ယို၊ နံရံကလဲ ဆုတ္ေနျပီကိုး။ ဒါေပမဲ့ရွင္.. ကြ်န္မတို႕ ေမာင္နွမေတြ စည္းရံုးၾကပါတယ္။ အေဖမေကာင္းတာေတြ ရွိတာကို သိလ်က္နဲ႕ အိမ္ကေလးမွာ ေနျပီး အိမ္ေလးရဲ႕ ပ်က္စီးေနတဲ့ နံရံေတြကေန အနီးအနားက ေတေလၾကမ္းပိုးေတြ အိမ္ထဲ ဝင္မလာနုိင္ေအာင္ ကာကြယ္ရင္း... နံရံေတြကို ျပဳျပင္ဖာေထးေနတယ္။ ကြ်န္မက သမီးတေယာက္ပါပဲ။ ေမာင္နွမေတြ မ်ားတဲ့ မိသားတစုမွာ ကိစၥ ရပ္တခုကုိ ေမာင္ႏွမေတြ အားလံုး ေျဖရွင္းရမယ္မဟုတ္လား။ မုိးယုိေနတာကို ဖာမယ့္သူက သိပ္မရွိဘူးရယ္။ ဒီေတာ့ကာမွာ အဲဒီ့ အေပါက္ေတြကို လိုက္ဖာရမယ္။ အမုိးဆုိေတာ့လဲ အေပၚတက္ ဖာရမွာေပါ့။ ကြ်န္မဟာ သားတေယာက္မဟုတ္ေပမဲ့ အားတခုျဖစ္ခ်င္တယ္။ ဒါေၾကာင့္ ေပါက္ေနတဲ့ အမုိးေတြကို ကြ်န္မ ခံုခု တက္ျပီး ဖာဖုိ႕ၾကိဳးစားတာေပါ့။ ျဖစ္ခ်င္ေတာ့ရွင္.. ကြ်န္မက မိန္းကေလး.. ဘာေၾကာင့္ မိန္းကေလးအလုပ္ မိန္းကေလးမလုပ္လဲ။ ထမင္းခ်က္၊ အဝတ္ေလွ်ာ္ေပ့ါတဲ့။ ဟုတ္ပါတယ္။ မိန္းကေလး အလုပ္က ဘာေတြ ဆုိတာ သိတာေပါ့။ ဒါေပမဲ့ေလ... လိုအပ္ခ်က္ ရွိလာတဲ့အခါ လိုအပ္တဲ့ေနရာကေန အိမ္ကေလးကို ေစာင့္ေရွာက္ရမွာ သားသမီးေတြရဲ႕ တာဝန္ပဲ။ ဒါေၾကာင့္ ကြ်န္မ အခု.. အမုိးေတြကို တက္ျပီး ဖာေထးေနပါတယ္။ ကြ်န္မတို႕ အေမနဲ႕အေဖကို ရန္ထပ္မျဖစ္ေစခ်င္ေတာ့ဘူး.. ၾကာလာရင္ အိမ္ကေလးထဲက ဘုိးဘြားပုိင္ေတြကို အနီးအနားက လူေတြ အေဖ့ကို ေျမွာက္ အေမ့ကုိေျမွာက္ၾကရင္း ယူငင္သြားတာနဲ႕ ကုန္လိမ့္မယ္။ ေမာင္ႏွမေတြလဲ ရန္မျဖစ္ၾကဖုိ႕ ကြ်န္မ ေမွ်ာ္လင့္တယ္။ အျခားေယာက်္ားကိုလဲ အေဖ မေတာ္ပါရေစနဲ႕။ အေဖကို အျမင္မၾကည္လဲ အေဖဟာ အေဖပါပဲ။ အေဖနဲ႕ သားသမီး ခြဲျခားလုိ႕ ဘယ္နည္းနဲ႕မွ မရနုိင္ပါဘူး။ အိမ္ကေလးကုိ ျပန္ၾကည့္ဖုိ႕ အေဖ့ရဲ႕ ေဝဝါးေနတဲ့ စိတ္ေတြကို ျပင္ေပးရဦးမယ္။ အေမ့ရဲ႕ မၾကည္လင္တဲ့ အျမင္ေတြကို အလင္းေပးရဦးမယ္....။



အိမ္ကေလး ဘယ္ေတာ့မွ မပ်က္စီးေစခ်င္ပါဘူး အေဖနဲ႕ အေမရယ္....။



ေစာနန္းမြန္

read more

အမ်ိဳးသားေန႕ လက္ေဆာင္

ဒီေန႕ဟာဆုိရင္ တန္ေဆာင္မုန္းလဆုတ္ ၁၀ ရက္ေန႕ျဖစ္ပါတယ္။ လြန္ခဲ့တဲ့ နွစ္ေပါင္း ၉၀၊ ကုိလုိနီနယ္ခ်ဲ႕တို႕ရဲ႕ လက္ေအာက္မွာ ရန္ကုန ္တကၠသိုလ္ေက်ာင္းသားေတြဟာ တကၠသိုလ္ အက္ဥပေဒ ကို လက္မခံနုိင္လို႕ နယ္ခ်ဲ႕ဆန္႕က်င္ေရးလႈပ္ရွားမႈ အျဖစ္ သပိတ္ေမွာက္ခဲ့ၾကတယ္။ နယ္ခ်ဲ႕လက္ေအာက္မွာ နယ္ခ်ဲ႕ေတြ သတ္မွတ္တဲ့ ကြ်န္ပညာေရးစံနစ္ကို လက္မခံ တဲ့ သခင္စိတ္အျပည့္ရွိနဲ႕ေက်ာင္းသားေတြရဲ႕ နယ္ခ်ဲ႕ ဆန္႕က်င္ေရး သပိတ္ျဖစ္ခဲ့တယ္။ အဲဒီ့ေန႕ဟာ ျမန္မာ့ သမုိင္းမွာ ျမန္မာလူမ်ိဳးတုိ႕ရဲ႕ မ်ိဳးခ်စ္စိတ္ကို ျပသခဲ့တဲ့ မွတ္တုိင္ တခုအျဖစ္ ရွိေနပါတယ္။ ဒါကို ေနာင္မွာ အမ်ိဳးသားေန႕ လုိ႕ ေခၚေဝၚသမုတ္ၾကပါတယ္။

လြန္ခဲ့တဲ့ နွစ္ ၉၀၊အမ်ိဳးသားေန႕မွာ ေၾကြးေၾကာ္သံတခု ရွိခဲ့တယ္။ အဲဒါကေတာ့….

ဗမာျပည္သည္ ... ဒို့ျပည္
ဗမာ စာသည္ ... ဒို့စာ
ဗမာ စကားသည္ ... ဒို့စကား
ဒို့ျပည္ကို ... ခ်စ္ပါ
ဒို့စာကို ... ခ်ိီးျမွင့္ပါ
ဒို့စကားကို ... ေလးစားပါ။

ဒီေၾကြးေၾကာ္သံဟာ ၁၉၂၀ ခုနွစ္ ဒီဇင္ဘာလ ၅ ရက္ေန႕၊ ျမန္မာလုိဆုိလွ်င္ ၁၂၈၂၊ တန္ေဆာင္မုန္းလဆုတ္ ၁၀ရက္ေန႕မွာ ရန္ကုန္တကၠသိုလ္ေက်ာင္းသားၾကိးေတြရဲ႕ အမ်ိဳးသားေရးစိတ္အင္အားနဲ႕အတူ ေပၚေပါက္ခဲ့တာ ပါ။ အဲဒီ့အခ်ိန္က သပိတ္ေမွာက္တယ္ ဆႏၵျပတယ္ဆုိတာ အသံုးမတြင္က်ယ္ခဲ့တဲ့အတြက္ ဘြိဳင္းေကာက္ (Boycott) ဆုိတဲ့ အဂၤလိပ္အသံုးအႏႈန္းကို ယူငင္သံုးစြဲခဲ့ၾကရပါတယ္။ ျမန္မာဘုရင္ေတြလက္ထက္ေတာ္မွာ သပိတ္ေမွာက္၊ ဆႏၵျပတဲ့ အေလ့အထ မရွိခဲ့တဲ့အတြက္ အသံုးအႏႈန္းမရွိခဲ့တဲ့အေလ်ာက္ အဂၤလိပ္စာလံုးကို အသံုးျပဳခဲ့ရတယ္။ ေနာက္ပုိင္းမွာေတာ့ သပိတ္ေမွာက္တယ္၊ ဆႏၵျပတယ္ဆုိတဲ့ စကားလံုးကုိ သတ္မွတ္ခဲ့ၾက ရပါတယ္။
ဒီေန႕ဒီအခ်ိန္မွာ လြန္ခဲ့တဲ့ နွစ္ ၉၀နဲ႕ ႏိႈင္းယွဥ္ၾကည့္ရေအာင္ပါ။ ဒီေန႕ဟာ အင္မတန္မွ တုိးတက္ဖြံ႕ျဖိဳးေနတဲ့ ေခတ္၊ ဒီကာလမွာ ကြ်န္နဲ႕သခင္ကို မခြဲျခားေတာ့ဘူး။ အားလံုးဟာ အတူတူပဲ။ ဒီလိုသတ္မွတ္ျပီး ေနေနၾကတဲ့ ေခတ္ပညာတတ္သူေတြ တပံုတပင္ၾကီးပါ။ ဒီအေတြးဟာ မွန္ကန္ပါတယ္။ ဒါေပမဲ့ ဒီေန႕ေလးမွာေတာ့ အမ်ိဳးသားေန႕ကုိ ျဖစ္တည္ခဲ့သူေတြရဲ႕ အေတြးေလးေတြ ကြ်န္မတို႕ျပန္ျပီး ခံစားၾကည့္ရေအာင္ပါ။
အဲဒီ့အခ်ိန္အဲဒီ့ကာလက ျမန္မာနုိင္ငံရဲ႕ တကၠသိုလ္ၾကီးျဖစ္တဲ့ ရန္ကုန္တကၠသိုလ္မွာ လာျပီး သင္ၾကားေပးတာ က ျဗိတိသွ်တို႕ရဲ႕ ပညာေရး။ ျဗိတိသွ်အစရွိတဲ့ အေနာက္နုိင္ငံရဲ႕ အေတြးအေခၚေတြနဲ႕ သူတုိ႕ျပဌာန္းထားတဲ့ ပညာေရး။ အဲဒီ့ပညာေရးကုိ လက္မခံလို႕ ကြ်န္မတုိ႕နုိင္ငံရဲ႕ ပထမဆံုးေသာ ေက်ာင္းသားသပိတ္ ေပၚေပါက္ လာခဲ့တာပါ။ အဲဒီံတုန္းက ျပဌာန္းခဲ့တဲ့ သင္ရိုးကုိေတာ့ မျမင္ဖူး မဖတ္ဖူးရပါဘူး။ ဒါေပမဲ့ ၁၉၂၂ ရန္ကုန္တကၠသိုလ္ ပါေမာကၡ ဒီဂ်ီအီးေဟာရဲ႕ အဆုိအရ ကုိလုိနီနယ္ခ်ဲ႕စနစ္ဟာ မယဥ္ေက်း ေသးတဲ့ လက္ေအာက္ခံ ကို အစြမ္းကုန္ ညႇာတာ ေထာက္ထား ေစတနာ ထားၿပီး ကိုယ္တိုင္ အုပ္ခ်ဳပ္ ႏိုင္ဖို႔ ျပင္ဆင္ ေပးတဲ့ ၀ါဒ လို႕ ေျပာခဲ့တဲ့အတြက္ သူတို႕ေပးတဲ့ပညာေရးဟာ နယ္ခ်ဲ႕စံနစ္ကို အေထာက္အပံ့ေပးမယ့္ ပညာေရးဆုိတာ ေပၚလြင္ထင္ရွားေနပါတယ္။ ေနာက္ထပ္ ၁၉၂၆ ခုနွစ္မွာ မစၥတာ ဂ်ီအီးဟာေဗး ျပန္ေရးခဲ့တဲ့ ျမန္မာရာဇဝင္က်မ္းမွာဆုိရင္ ျမန္မာအမ်ိဳး ရဲ ႔ ညံ့ဖ်င္းပံု၊ အသံုးမက်ပံု ေတြကို ထင္ရွား ႏိုင္သမွ် ထင္ရွား ေအာင္သတိေပး သလိုလို၊ ကဲ့ရဲ ႔ သလိုလို နဲ႔ ျမန္မာ့ အမ်ိဳး သိကၡာ ကုိ မွတ္ေက်ာက္ တင္ထားေလရဲ႕။ အဲဒီ့ျမန္မာရာဇဝင္က်မ္းကို မေရးခင္တည္းက သူတုိ႕ေပးတဲ့ ပညာေရးစံနစ္ကို လက္မခံခဲ့တဲ့ ေက်ာင္းသားၾကီး ေတြရဲ႕ သေဘာထားေတြကို သတိျပဳမိေလာက္မယ္လို႕ ထင္ပါတယ္။ ဒီမွာ ေက်ာင္းသား ၾကိးေတြရဲ႕ ခံစားခ်က္ဟာ တခုတည္းပဲ ရွိပါမယ္။ အမ်ိဳးကုိထိရင္ မခ်ိေအာင္နာတယ္ ဆုိတာေပါ့။

ဒါေပမဲ့.. စိတ္မေကာင္းစြာပဲ တခုေတာ့ ဝန္ခံပါဦးမယ္။ အဲဒီ့ေက်ာင္းသားၾကီးေတြ ဆန္႕က်င္ကန္႕ကြက္ခဲ့တဲ့ ပညာေရးေတြကို ကြ်န္မတုိ႕ သင္ယူခ်င္စိတ္ျပင္းစြာနဲ႕ ေလ့လာဆည္းပူးခဲ့ပါတယ္။ ဒါေပမဲ့ဒါဟာ အမ်ိဳးသားေန႕ နဲ႕ ဆန္႕က်င္သြားခ်င္လို႕ေတာ့ မဟုတ္ရပါဘူး။ ဒီကေန႕ေတာ့ ဝန္ခံစာေလး တေစာင္ေရးခ်င္တယ္။

အဘိုးတုိ႕ေရ..

သမီးတုိ႕ေလ...အေနာက္တုိင္းပညာကို ဆည္းပူးသင္ယူခဲ့ေပမဲ့ သမီးတို႕မွာ ကိုယ္ပိုင္အသိဉာဏ္နဲ႕ ကိုယ္ပိုင္ယဥ္ေက်းမႈ၊ ကိုယ္ပိုင္စာစကားေတြကို ထိန္းသိမ္းရမယ္ဆုိတဲ့ အသိရွိပါတယ္။ သမီးတုိ႕ သင္ၾကားတဲ့ အေနာက္တုိင္းပညာ ဟာ အေနာက္တုိင္းကို အထင္ၾကီးတဲ့စိတ္မ်ိဳးနဲ႕ မဟုတ္ဘဲ သမီးတို႕နုိင္ငံအတြက္ လိုအပ္တဲ့ေနရာေတြမွာ ျဖည့္ဆည္းေပးခ်င္တဲ့စိတ္နဲ႕ပါ။ ဒါေပမဲ့ သမီးတုိ႕ ရင္ထဲမွာ ရွိေနတဲ့ အမ်ိဳးသားေန႕ရဲ႕ အဓိပၸါယ္ကို သမီးတို႕ မေမ့ဘူး။ သမီးတုိ႕လိုခ်င္ခဲ့တာ ပညာရပ္ေတြပါ။ အေနာက္တုိင္းယဥ္ေက်းမႈကုိလဲ သယ္ယူမလာဘူး။ အေနာက္တုိင္း အေတြးအေခၚေတြကိုလဲ အလံုးစံု လက္မခံဘူး။ အေနာက္တုိင္းေသြးနဲ႕လဲ ေနွာမလာခဲ့ပါဘူး။ ကိုယ့္ယဥ္ေက်းမႈကို ပ်က္သုဥ္းေစမယ့္ အေတြးမ်ိဳးကိုလဲ သမီးတို႕ မေတြးဘူး။ ကုိယ့္အမ်ိဳးကုိ ပ်က္ဆီးေစမယ့္ အၾကံမ်ိဳးလဲ သမီးတို႕ မၾကံဘူး။ သမီးတို႕ သိပါတယ္။ အဘိုးတုိ႕လိုခ်င္တာ ကိုယ့္လူမ်ိဳးကိုထိန္းသိမ္းမယ့္ ျမန္မာ့ယဥ္ေက်းမႈကို မပစ္ပယ္မယ့္ ပညာတတ္ေတြဆုိတာ…… သမီးတို႕ကိုယ္ သမီးတို႕ ယံုတယ္။ သမီးတို႕မွာ ကြ်န္စိတ္မရွိဘူးလို႕ ရဲရဲဝင့္ဝင့္နဲ႕ေျပာရဲတယ္။ ဒီေန႕အထိ ပညာရပ္ကိုပဲသင္ခဲ့တဲ့ သမီးတို႕ အေနာက္တုိင္း အေတြးေတြနဲ႕ မစဥ္းစားဘူး။ အျပည့္အဝ လက္မခံခဲ့ပါဘူး။

ဒီဝန္ခံစာေလးဟာ ရင္ထဲက လာတဲ့ ဝန္ခံစာေလးတေစာင္ပါ။ သူတုိ႕ေတြ မဖတ္ရႈနုိင္ေတာ့ဘူးဆုိေပမဲ့ ရင္ထဲက ခံစားခ်က္ေလးကုိေတာ့ ဝန္ခံခ်င္ေသးတယ္။ ဒါေၾကာင့္ ေရးလိုက္ရတာပါ။ ေနာက္ဆံုးအေနနဲ႕ ကြ်န္မတို႕မ်ားေသာအားျဖင့္ သတိမျပဳဘဲ မလုပ္သင့္တာ လုပ္ေနတဲ့ကိစၥေလးတခုရွိပါေသးတယ္။ မ်ားေသာအားျဖင့္ လုပ္ၾကပါတယ္။ ဒါေပမဲ့………………………

ကြ်န္မတို႕ ျမန္မာစာေရးရင္ပဲျဖစ္ျဖစ္ ျမန္မာစကားေျပာရင္ပဲျဖစ္ျဖစ္… အဂၤလိပ္စာလံုးေလးေတြ ထည့္သြင္းေရး၊ ထည့္သြင္းေျပာျဖစ္ၾကပါတယ္။ ဒါဟာ အျခားလူေတြတင္မဟုတ္ပါဘူး။ ကြ်န္မတုိ႕ကုိယ္တုိင္လဲ ေရးၾက၊ ေျပာၾကတာပါပဲ။ ဒါေပမဲ့ ကြ်န္မ အထူးသတိျပဳမိေနတာ ၾကာျပီ။ ကြ်န္မတို႕ျမန္မာမွာ ကိုယ္ပုိင္ၾကြယ္ဝတဲ့ စကားလံုးေတြ အမ်ားၾကီးရွိပါတယ္။ ကြ်န္မတို႕ဘာလို႕ ျမန္မာစာလံုးေတြကို မသံုးၾကဘဲ အဂၤလိပ္စာလံုးေတြကို အစားထုိးသံုးေနၾကတာလဲ။ ဒီလိုနဲ႕ေနလာၾကရင္းနဲ႕ ျမန္မာစာလံုးေတြ ေပ်ာက္ကြယ္သြားမယ္လို႕ မထင္မိလုိ႕ လား။ ဘာပဲေျပာေျပာ ျမန္မာစာလံုးေတြ ရွိပါလ်က္နဲ႕ ျမန္မာစာလံုးအစား အဂၤလိပ္စာလံုးေတြကို ယူသံုးၾကတာ လဲ။ ျမန္မာစာမွာ အဂၤလိပ္စာလံုးကေန ျမန္မာမႈျပဳေမြးစားထားတာေတြ ရွိပါတယ္။ မူရင္းအဂၤလိပ္စာလံုး ကုိေတာင္ ျမန္မာအကၡရာေတြနဲ႕ ျမန္မာမႈျပဳေပးခဲ့တဲ့ ဆရာၾကီးေတြကို ေလးစားသမႈေလးနဲ႕ ကြ်န္မတို႕ ဆင္ျခင္ ၾကရေအာင္ပါ။ အနိမ့္ဆံုးအားျဖင့္ ေန႕ေလးေတြကိုေတာင္ တနလၤာ၊ အဂၤါ၊ ဗုဒၶဟူးဆုိျပီး ေခၚနုိင္ပါလ်က္နဲ႕ လာမယ့္ Monday စတဲ့ စာလံုးေလးေတြ ၾကားပါမ်ားလာတဲ့အခါ ရင္ထဲမွာ နာမိတယ္။ တနုိင္ငံလံုးအတုိင္း အတာနဲ႕ သံုးႏႈန္းေနတဲ့ ျမန္မာစကားကုိ ဟုိမေရာက္ဒီမေရာက္စကားျဖစ္ေအာင္ ကြ်န္မတုိ႕ ဖ်က္ဆီးေနမိတာပါ ကလား။ ၾကာလာရင္ေလ.. အဲဒီ့ျမန္မာစာလံုးေတြေနရာမွာ အဂၤလိပ္အကၡရာ၊ အဂၤလိပ္အသံထြက္နဲ႕ အဂၤလိပ္ စာေတြသာ ျဖစ္ရခ်ည္ရဲ႕။ (အဂၤလိပ္စကားေျပာျခင္းနွင့္ ျမန္မာစာမ်ားအၾကား အဂၤလိပ္စကားလံုးမ်ား လြန္စြာ ထည့္သြင္းေျပာျခင္းသည္ မသက္ဆုိင္ပါ။) ဘာပဲေျပာေျပာ… ကုိယ့္စာစကား ကုိယ္ေလးစားဖုိ႕ သင့္တာေပါ့ လုိ႕ နွစ္ ၉၀ ေျမာက္ အမ်ိဳးသားေန႕မွာ လက္ေဆာင္ေလးပါးလိုက္ခ်င္ပါတယ္။


ေစာနန္းမြန္

(စာၾကြင္း - ကြ်န္မက ျမန္မာနုိင္ငံဆုိတဲ့နုိင္ငံထဲမွာ ေမြးဖြားလာတဲ့ ျမန္မာနုိင္ငံသူတေယာက္၊ ဘယ္တုိင္းရင္းသားပဲျဖစ္ေနေစကာမူ.. တနုိင္ငံလံုး အတုိင္းအတာနဲ႕ သံုးႏႈန္းေနတဲ့ ျမန္မာစကားကုိလဲ ေလးစားတန္ဖုိးထား ျမတ္နုိးပါတယ္။ အသင့္ေလ်ာ္ဆံုး ရံုးသံုးနုိင္ငံသံုးစကားျဖစ္တဲ့ ျမန္မာစာကုိ မပ်က္စီး ေစခ်င္တာ ကြ်န္မရဲ႕ ဆႏၵအမွန္ပါ။ )

read more

တိရိစာၦန္

တိရိစာၦန္ဆုိတာ
အစာကို လုစား
စားရလဲ မတင္းတိမ္
အဲဒါဆုိ တိရိစာၦန္။
တိရိစာၦန္ဆုိတာ
ကုိယ့္အစာနား ကပ္ရံုမွ်
ရန္ျပဳကာ တိုက္ခိုက္တယ္
အဲဒါဆုိ တိရိစာၦန္။
တိရိစာၦန္ဆုိတာ
ရန္သူမိတ္ေဆြ မခြဲတတ္
အသိဉာဏ္ မဲ့ၾကတယ္
အဲဒါဆုိ တိရိစာၦန္။
တိရိစာၦန္ဆုိတာ
မ်ိဳးမတူရင္ ရန္သူ
စုဖြဲ႕လုိ႕ ရန္ျဖစ္ၾက
အဲဒါဆုိ တိရိစာၦန္။
အရာတခုအတြက္
ယွဥ္ျပိဳင္လို႕ တုိက္ခိုက္ၾက
ဒါဆုိရင္ တိရိစာၦန္။
ကဲ… လူစင္စစ္က တိရိစာၦန္မျဖစ္ေရး
ဆင္ျခင္ၾကရေအာင္။


ေစာနန္းမြန္

read more

ေမ့လို႕ေတာ့ မျဖစ္ဘူး

ဘာလိုလုိနဲ႕ ၁၂၅ နွစ္ေတာင္ ျပည့္ျပီ။

ျဗိတိသွ်နယ္ခ်ဲ႕ေတြ ျမန္မာနုိင္ငံရဲ႕ အရွင္နွစ္ပါးကို ငွက္ကေလးေတြလို ေခၚေဆာင္သြားခဲ့တာ...
ျမန္မာနုိင္ငံကုိ နယ္ခ်ဲ႕သိမ္းပိုက္ခဲ့တာ....Justify Full
ျဗိတိသွ် အင္ပါယာထဲကို သြတ္သြင္းဖုိ႕ တရားဝင္ မေၾကျငာေသးေသာ္လဲ တနုိင္ငံလံုးကို သိမ္းပိုက္ခဲ့တာ....
ျဗိတိသွ်ဆိုတဲ့ လူမ်ိဳးေတြကို ျမန္မာေတြ အင္မတန္မုန္းတီးဖုိ႕ ျဖစ္လာတဲ့ေန႕...
ျမန္မာလုိ သတ္မွတ္ထားတာက တန္ေဆာင္မုန္းလဆုတ္ ၈ ရက္ေန႕...
ခရစ္သကၠရာဇ္နဲ႕ ဆုိရင္ေတာ့ ၁၈၈၅ခုနွစ္ နုိဝင္ဘာလ ၂၉ ရက္ေန႕.............
ဒီနွစ္မွာေတာ့ ျမန္မာလုိေရာ ခရစ္သကၠရာဇ္နဲ႕ပါ နွစ္ခုလံုး တိုက္ဆုိင္တဲ့ေန႕......
ထီးနန္းနဲ႕ ေနခဲ့ရတဲ့ ျမန္မာေတြ... နယ္ခ်ဲ႕ရဲ႕ လက္ေအာက္မွာ.... နွစ္ေပါင္း မ်ားစြာ.....................။


တခ်ိန္က ျမန္မာေတြမွာ အားကုိုးရာ အရွင္နွစ္ပါး ရွိခဲ့ဖူးတယ္။ ဒါကို နယ္ခ်ဲ႕ျဗိတိသွ်ေတြက အေၾကာင္းျပခ်က္တခု ေပးျပီး အရွင္နွစ္ပါးကို ဖမ္းဆီးလို႕ နုိင္ငံကို သိမ္းပိုက္ခဲ့တယ္။ သူတို႕ေပးခဲ့တဲ့ အေၾကာင္းျပခ်က္က သီေပါဘုရင္ဟာ မင္းဆုိးတပါးမုိ႕လို႕ တဲ့။ ေၾသာ္... ဘုရင္ဆုိးတယ္ဆုိတဲ့ အေၾကာင္းျပ ခ်က္နဲ႕ နုိင္ငံကို သိမ္းပိုက္ခဲ့ၾကတယ္။ ျပည္သူလူထုရဲ႕ မ်က္ရည္ေတြကို ျမင္လ်က္နဲ႕ အေၾကာင္းျပခ်က္ လွလွၾကီး ေပးျပီး နွစ္ေပါင္းမ်ားစြာ ကြ်န္ျပဳခဲ့တယ္။ တကယ္ေတာ့ အဲဒီ့ မင္းဆုိးဆုိတဲ့ အေၾကာင္းျပခ်က္ရဲ႕ ေနာက္ကြယ္မွာ ျမန္မာနုိင္ငံရဲ႕ သဘာဝအရ ၾကြယ္ဝမႈေတြကို တပ္မက္တဲ့စိတ္ ဖံုးကြယ္ထားခဲ့တာေပါ့။

အဲဒီ့အခ်ိန္က ျမန္မာနုိင္ငံေရးယဥ္ေက်းမႈအေနအထားကို မဖတ္ရႈဖူးလို႕ပဲ ျဖစ္ျဖစ္၊ ဖတ္လ်က္ႏွင့္ ယခုေခတ္နဲ႕ ကြာျခားမႈေတြ ရွိေနတာေၾကာင့္ လက္မခံနုိင္တဲ့ အေနအထားမ်ိဳးနဲ႕ပဲ ျဖစ္ျဖစ္ ဒီပုိ႕စ္နဲ႕ ပတ္သက္ျပီး အျမင္ကြဲျပား မႈမ်ား ရွိေနနိုင္ပါတယ္။ မဖတ္ရႈဖူးလုိ႕ မသိေသးသူေတြအတြက္ေတာ့ တင္ျပေရးသားေပးပါမယ္။

ျမန္မာလူမ်ိဳးေတြျဖစ္တဲ့ ျဗဟၼာလူမ်ိဳးမ်ားဟာ ပေဒသရာဇ္စနစ္ေအာက္မွာ အနည္းဆံုးအားျဖင့္ နွစ္ေပါင္း ၁၇၀၀ ေက်ာ္ ေနထုိင္ခဲ့တဲ့ လူမ်ိဳးေတြ ျဖစ္ပါတယ္။ ျမန္မာဆုိတာ အေနာ္ရထာလက္ထပ္မွ စတင္ ခဲ့တာ မဟုတ္ေၾကာင္း ကုိေတာ့ သိျပီးၾကလိမ့္မည္လို႕ ထင္ပါတယ္။ ဒါေၾကာင့္ ျမန္မာေတြဟာ ပေဒသရာဇ္စနစ္မွာ ေမြ႕ေလ်ာ္ေနတဲ့ လူမ်ိဳးေတြ၊ တနည္းအားျဖင့္ ပေဒသရာဇ္စနစ္ကို ျမတ္နုိးၾကတဲ့ လူမ်ိဳးေတြျဖစ္ေနပါတယ္။ ဒီမွ တဆင့္ ဘုရင္ ဆုိတာ တုိင္းျပည္ အက်ိဳးကို ထိပ္ဆံုးကေန သယ္ပိုးခဲ့တဲ့ အမ်ိဳးျမတ္တဲ့ ေခါင္းေဆာင္ေတြျဖစ္ပါတယ္။ ဘုရင္ကုိ တန္ဖုိးထားၾကတာေတာ့ ျမန္မာ တနုိင္ငံတည္း မဟုတ္ပါဘူး။ ဘုရင္စနစ္ ရွိခဲ့တဲ့ နုိင္ငံတုိင္း ဘုရင္ကုိ တန္ဖုိးထား တတ္ၾကပါတယ္။

အတိတ္က တုိင္းျပည္ေတြ တျပည္နဲ႕တျပည္ စစ္တိုက္ၾကတယ္ သိမ္းပိုက္ၾကတယ္ဆုိတာ နယ္ပယ္ခ်ဲ႕ထြင္ျခင္း သီးသန္႕ျဖစ္ျပီး နယ္ပယ္ခ်ဲ႕ထြင္ခ်င္လုိ႕ျဖစ္ေၾကာင္း ပြင့္လင္းစြာ ေဖာ္ျပၾကပါတယ္။ သို႕ေပမဲ့ ျဗိတိသွ်ေတြ ကေတာ့ ျမန္မာနုိင္ငံကုိ တိုက္ခိုက္ သိမ္းပိုက္ခဲ့တာ မင္းဆုိးသီေပါေၾကာင့္လို႕ လိမ္ညာလွည့္ပတ္ခဲ့ပါေသးတယ္။ ဒီသက္ေသအေထာက္အထားေတြကို လန္ဒန္က ျပတိုက္မွာ သြားေရာက္ၾကည့္ရႈနုိင္ၾကပါတယ္။ အဲဒီ့ေခတ္ အဲဒီ့ကာလ အဲဒီ့အခ်ိန္တုန္းက ျဗိတိသွ်ေတြ ဝါဒျဖန္႕ခဲ့တဲ့ စာေတြ ရွိေနပါတယ္။ ေၾသာ္.. ကုိယ္နုိင္ငံလဲ တိုက္ခိုက္ သိမ္းပိုက္ခံရ၊ ကုိယ့္ဘုရင္ကုိေတာင္ မင္းဆုိးလုိ႕ အေျပာခံခဲ့ရတာကို ေမ့ရက္ေနလိုက္တဲ့ ကိုယ့္ျမန္မာ အခ်င္းခ်င္းကို အားမရရွိလိုက္တာ။

လြန္ခဲ့တဲ့ နွစ္ေပါင္း ၁၂၅ နွစ္ကေတာ့ ျမန္မာကုိ ျဗိတိသွ်ေတြက စစ္ေရးနဲ႕ တိုက္ခုိက္သိမ္းပိုက္ခဲ့ၾကတယ္။ ဒါေပမဲ့ မ်ိဳးတံုး ေပ်ာက္ကြယ္မသြားတဲ့ ျမန္မာလူမ်ိဳးေတြဟာ ေတာ္လွန္တိုက္ခိုက္ခဲ့ၾကတယ္။ နယ္ခ်ဲ႕လာတဲ့ ျဗိတိသွ်ေတြ နဲ႕အတူပါလာခဲ့တဲ့ ခ်စ္တီးကုလားေတြက ျမန္မာအမ်ိဳးသမီးေလးေတြကို ရယူဖုိ႕ ၾကိဳးစားခဲ့တာေတာင္ မ်ိဳးခ်စ္တဲ့ ျမန္မာအမ်ိဳးသမီးမ်ားဟာ ေရွာင္ရွားခဲ့ၾကပါတယ္။ ဒါေၾကာင့္ ျမန္မာေတြမွာ နယ္ခ်ဲ႕လက္ေအာက္မွာ နွစ္ေပါင္းမ်ားစြာ ေရာက္ရွိခဲ့ရေပမဲ့ ေသြးေႏွာတဲ့ မ်ိဳးဆက္မ်ား မရွိသေလာက္ ျဖစ္ခဲ့ရတာေပါ့။ ဒီလုိနည္းနဲ႕ သခင္မ်ိဳးလို႕ ေၾကြးေၾကာ္နုိင္တဲ့ ျမန္မာေတြဟာ မ်ိဳးတံုးမသြားခဲ့ေအာင္ ထိန္းသိမ္းနုိင္ခဲ့ၾကပါတယ္။ ေနာက္ဆံုးမွာ ဗုိလ္ခ်ဳပ္ေအာင္ဆန္းဆုိတဲ့ မ်ိဳးခ်စ္ သူရဲေကာင္းအာဇာနည္နဲ႕ တနုိင္ငံလံုးက တုိင္းရင္းသား ေခါင္းေဆာင္ေတြ၊ ျပည္သူေတြ စုေပါင္း ၾကိဳးပမ္းမႈေၾကာင့္ လြတ္လပ္ေရးရရွိခဲ့ပါတယ္။

အခု ၂၁ ရာစု ဆုိတဲ့ ဒီဘက္ေခတ္.... ဒီဘက္ေခတ္မွာေတာ့ အရင္ကေလာက္ ျမန္ျမန္ဆန္ဆန္ သိမ္းပိုက္မယ့္လမ္း မရွိပါဘူး။ ဒါေပမဲ့ တေျဖးေျဖးနဲ႕ အတြင္းလိႈက္စားျပီး လူမ်ိဳးတုံးေအာင္ လုပ္ေဆာင္ေနၾကပါျပီ။ ဒီတခါမွာေတာ့ Globalization ဆုိတဲ့ စကားလံုးတခုတည္းနဲ႕ ယဥ္ေက်းမႈတခုလံုးကုိ ဖ်က္ဆီးဖုိ႕ရာ လုပ္ေနၾကပါတယ္။ ယဥ္ေက်းမႈဟာ နုိင္ငံတနုိင္ငံနဲ႕ အဲဒီ့နုိင္ငံမွာ ေနထုိင္တဲ့ လူမ်ိဳးရဲ႕ အသက္ေသြးေၾကာမၾကီးပါ။ ဒီတခါမွာေတာ့ ျဗိတိသွ်လူမ်ိဳးတင္ မဟုတ္ေတာ့ဘဲ တရုတ္၊ ကုလား စတာေတြကုိလဲ သတိထားၾကရပါေတာ့မယ္။ ေအးေအးခ်မ္းခ်မ္းနဲ႕ ေနထုိင္ေနၾကတာမ်ိဳးကုိ လုိက္လံေျပာဆုိ ျပႆနာရွာေန တာမ်ိဳး မလုပ္ဘဲ ကုိယ့္လူမ်ိဳးတုံးေစမယ့္ လုပ္ရပ္မ်ိဳးကုိ ေရွာင္ရွားၾကဖို႕ ေမတၱာရပ္ခံခ်င္ပါတယ္။ အထူး သျဖင့္ေတာ့ ျမန္မာအမ်ိဳးသားမ်ားျဖစ္ေစ၊ အမ်ိဳးသမီးမ်ားျဖစ္ေစ.. အမိျမန္မာနုိင္ငံမွာေနသူျဖစ္ေစ၊ ျပည္ပနုိင္ငံ မ်ားသို႕ ေရာက္ရွိေနသည္ျဖစ္ေစ.. လူမ်ိဳးျခားမ်ားနွင့္ လက္ထပ္ထိမ္းျမားျခင္းဆုိတဲ့အခ်က္ကို ေရွာင္ရွားသင့္ ပါတယ္။ အင္မတန္မွ အေရးၾကီးတဲ့ လူမ်ိဳးတုံးေစမယ့္ ကိစၥျဖစ္ေနလို႕ပါ။ ဗုိလ္ခ်ဳပ္ေအာင္ဆန္းရယူေပးခဲ့တဲ့ လြတ္လပ္ေရးဟာ ဒီလို အတြင္းလိႈက္စားရင္း လူမ်ိဳးကုိပါ မ်ိဳးတုံးသြားေစဖုိ႕ မဟုတ္ပါဘူး။

ဒီမွာ တခုေျပာစရာရွိေနပါေသးတယ္။ Globalization တင္မကဘဲ အရမ္းကို ၾကီးမားတဲ့ စကားလံုးတခုနဲ႕ ယဥ္ေက်းမႈကို မထိန္းသိမ္းနုိင္ ျဖစ္ၾကရတဲ့အေၾကာင္းပါ။ ဒါကေတာ့ လူ႕အခြင့္အေရးတဲ့။ လူတုိင္းမွာ အခြင့္အေရး ဆုိတာ ရွိၾကပါတယ္။ ဒါေပမဲ့ တခုပဲ ကုိယ္ပုိင္အသိဉာဏ္ေလးနဲ႕ စဥ္းစားေစ့ခ်င္ပါတယ္။ ဒါကေတာ့ လူ႕အခြင့္အေရးဆုိတဲ့ ျပယုဒ္တခုနဲ႕ ကုိယ့္လူမ်ိဳးကုိ ဝါးျမိဳခံမလား။ ဒါမွမဟုတ္ဘူး လူ႕အေျခခံ လုိအပ္ခ်က္ေတြကို ျပည့္စံုနုိင္ဖုိ႕ ၾကိဳးစားၾကရင္း ကုိယ့္လူမ်ိဳးယဥ္ေက်းမႈ ဂုဏ္သိကၡာကို ထိန္းသိမ္းၾကမလား ဆုိတာပါပဲ။ အလြယ္ကေလးေတာ့ မမွတ္လိုက္ပါနဲ႕။ လူမ်ိဳးတံုးလို႕ ယဥ္ေက်းမႈမဲ့မွ ေနာင္တဆုိတာလဲ မျဖစ္ရပါေစနဲ႕။

ပါေတာ္မူေန႕ ၁၂၅ နွစ္ေျမာက္တဲ့ေန႕မွာ အရွင္နွစ္ပါးကုိလဲ ျပန္လည္ မွန္းေမွ်ာ္မိပါတယ္။ အရွင္နွစ္ပါး ပါေတာ္မူခ်ိန္ကစျပီး နယ္ခ်ဲ႕ကုိ ေတာ္လွန္တိုက္ခဲ့တဲ့ အဘုိးအေဘးအဘီတုိ႕ကိုလဲ ေအာက္ေမ့မိပါတယ္။ အားလံုးရဲ႕ နုိင္ငံ အေပၚထားရွိခဲ့တဲ့ ေမတၱာနဲ႕ ေစတနာကို လတ္တေလာမွာေတာ့ ဒီေလာက္ကေလးပဲ ေပးဆပ္နုိင္တဲ့အတြက္ ဝမ္းနည္းမိပါတယ္။ မၾကာေတာ့တဲ့ကာလ မေဝးေတာ့တဲ့ အနာဂတ္မွာ အဘုိးအေဘးအဘီတုိ႕ရဲ႕ ေက်းဇူးတရားမ်ားကုိ ဒီ့ထက္ပိုလို႕ ဆပ္နုိင္ဖုိ႕ ၾကိဳးစားပါဦးမယ္။


ရူပကလ်ာ

read more